Sterniczka zwyczajna

Białogłowa kaczka to niewielka, charakterystyczna ptaszyna o sztywnym ogonie. Dorosłe samce są łatwo rozpoznawalne dzięki białym głowom, czarnym czapkom, niebieskim dziobom oraz czerwonawo-szaremu upierzeniu. Samice mają ciemniejsze dzioby i bardziej stonowane barwy.

Te kaczki zamieszkują obszary takie jak Hiszpania, Afryka Północna, Azja Zachodnia i Azja Środkowa. Preferują jeziora z otwartymi obszarami wodnymi i gęstą roślinnością. Są doskonałymi nurkami, zjadają rośliny wodne i drobne zwierzęta.

Populacja białogłowej kaczki zmniejsza się z powodu utraty siedlisk i zanieczyszczeń, co sprawiło, że Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznała ten gatunek za "zagrożony".

Dorosłe samce wyróżniają się efektownym wyglądem, z szarym i czerwonawym upierzeniem, niebieskim dziobem oraz białą głową otoczoną czarną czapką i szyją. Samice prezentują się skromniej, mając szaro-brązowe ciała, białe twarze, ciemniejsze dzioby, czapki i paski na policzkach. Białogłowe kaczki rozmnażają się w dużych zbiornikach wodnych bogatych w roślinność, która zapewnia im schronienie i miejsca do gniazdowania. Są wszystkożerne, z przewagą roślinnego pokarmu, i w razie zagrożenia wolą pływać, niż latać.

Gatunek ten jest zagrożony głównie z powodu utraty siedlisk, polowań oraz krzyżowania się z wprowadzonymi kaczkami rudymi. Podejmowane są starania, aby usunąć kaczki rude z Europy Zachodniej i w ten sposób chronić białogłowe kaczki. Gatunek ten jest również objęty ochroną w ramach Porozumienia o Ochronie Afrykańsko-Eurazjatyckich Wodnych Ptaków Wędrownych (AEWA) oraz znajduje się na liście zagrożonych gatunków IUCN.