Chōjū-jinbutsu-giga

„Chōjū-jinbutsu-giga”, często skracane do „Chōjū-giga”, to słynny zbiór czterech zwojów obrazkowych przechowywanych w świątyni Kōzan-ji w Kioto, Japonia. Znane jako „Zwoje rozbawionych zwierząt”, te dzieła są uważane za jedne z najstarszych form mangi i tradycyjnie czyta się je od prawej do lewej. Przedstawiają zwierzęta zachowujące się jak ludzie — kąpiące się, bawiące, uczestniczące w zapasach, a nawet w ceremoniach.

Autorstwo zwojów przypisuje się artyście działającemu pod imieniem Toba Sōjō. Zwoje te uznawane są za narodowy skarb Japonii i obecnie są przechowywane w Muzeum Narodowym w Kioto oraz w Muzeum Narodowym w Tokio. Ilustracje są wykonane w monochromatycznym stylu liniowym, który wywarł znaczny wpływ na japońskie malarstwo. Największą popularnością cieszy się pierwszy zwój, ukazujący humorystyczne i satyryczne sceny zwierząt naśladujących ludzkie zachowania.

„Chōjū-jinbutsu-giga” zainspirowały wiele publikacji i adaptacji. Na przykład wydawnictwo Geijutsuhiroba opublikowało liczne książki bazujące na tych zwojach. Istnieje pewna debata na temat tego, czy te zwoje można uznać za pierwszą mangę, ponieważ niektórzy wskazują na zwoje „Shigisan-engi” jako alternatywną możliwość. Niemniej jednak, artystyczne i kulturowe znaczenie „Chōjū-jinbutsu-giga” jest niezaprzeczalne.

Sięgające XII i XIII wieku, zwoje te odzwierciedlają artystycznego ducha swoich czasów. Ich zabawne i satyryczne ilustracje, przedstawiające zwierzęta w roli mnichów, łączą swoisty humor z tradycją artystyczną w unikalny sposób. Zwoje te miały trwały wpływ na japońską sztukę i kulturę, inspirując nie tylko mangę, ale także filmy animowane.

Pomimo debat na temat ich statusu jako pierwszej mangi, „Chōjū-jinbutsu-giga” nadal są cenione za swoje walory artystyczne i historyczne znaczenie. Uznawane przez kulturę popularną i czczone jako skarb narodowy, te zwoje są świadectwem kreatywności i innowacyjności starożytnych japońskich artystów.