Emydoidea blandingii

Żółw Blanding, gatunek półwodny z rodziny Emydidae, występuje w centralnej i wschodniej Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych. Niestety, w wielu rejonach jego zasięgu jest on uznawany za zagrożony. Te żółwie są znane ze swojej długowieczności, często pozostając aktywne i rozmnażając się aż do 80. lub 90. roku życia. Na przestrzeni lat toczyły się pewne dyskusje na temat ich klasyfikacji, w literaturze naukowej funkcjonują bowiem nazwy Emys i Emydoidea.

Nazwany na cześć amerykańskiego przyrodnika dr Williama Blanding, żółw Blanding jest średniej wielkości i posiada kilka charakterystycznych cech. Ma jaskrawo żółte podgardle, kopulastą skorupę z żółtymi smugami oraz żółtą stronę brzuszną, czyli plastron. Czasami nazywany jest "półskrzynkowym" żółwiem z powodu zawiasowego plastronu, co nadaje mu unikalne cechy.

Osiągnięcie dojrzałości płciowej zajmuje tym żółwiom dość dużo czasu — około 14 do 20 lat. Kopulują na wiosnę, a gniazdowanie odbywa się wczesnym latem. Liczba jaj w jednym lęgu może się różnić w zależności od lokalizacji; przykładowo w Nowym Jorku średnia wynosi około osiem jaj. Żółwie Blanding charakteryzują się interesującymi zachowaniami, takimi jak zimowanie w pobliżu wody, wszystkożerna dieta oraz bycie dość płochliwymi, gdy są zaskoczone.

Ich siedlisko rozciąga się na region Wielkich Jezior od Nebraski po Nowy Jork, z izolowanymi populacjami w Nowej Anglii i Nowej Szkocji. Preferują mokradła z czystą, płytką wodą, gdzie mogą wygrzewać się na kłodach i zakładać gniazda w nasłonecznionym, dobrze osuszonym gruncie. Niestety, ich siedliska są zagrożone przez degradację, drapieżnictwo i fragmentację.

Działania na rzecz ochrony są kluczowe dla zabezpieczenia przyszłości żółwi Blanding. Mają one różny status w zależności od regionu — w niektórych stanach USA są uznawane za zagrożone, podobnie jest w całej Kanadzie. Na przykład w Nowej Szkocji prowadzone są szeroko zakrojone działania ochronne, obejmujące ochronę siedlisk oraz odbudowę populacji, z niektórymi osobnikami pod ścisłą ochroną. Stany takie jak Illinois i Michigan również mają programy ochronne, mające na celu zapobieżenie dalszemu spadkowi liczby tych wyjątkowych żółwi.