Wrona orientalna

Wrona domowa, znana również jako wrona indyjska, wrona szara, wrona cejlońska lub wrona z Kolombo, to dobrze znany ptak z rodziny krukowatych. Pochodząca z Azji, dzięki działalności człowieka rozprzestrzeniła się na wiele części świata. Jest smuklejsza niż zarówno kawka, jak i wrona czarna, charakteryzując się błyszczącą czarną głową i górną częścią piersi, szaro-brązową szyją i dolną częścią piersi, a także czarnymi skrzydłami, ogonem i nogami. Można zauważyć pewne różnice w kolorze upierzenia i rozmiarze dzioba w zależności od podgatunku.

Wrony domowe są powszechne w południowej Azji i zostały wprowadzone do regionów takich jak Afryka Wschodnia, Australia (gdzie zostały wyeliminowane), Europa oraz Stany Zjednoczone. Te ptaki często można spotkać w pobliżu ludzkich osiedli, zarówno w małych wioskach, jak i dużych miastach, ponieważ są wszystkożernymi padlinożercami, które dobrze przystosowują się do miejskiego środowiska.

Jako gatunek inwazyjny, wrony domowe mają umiejętność rozprzestrzeniania się w tropikalnych regionach, szczególnie tam, gdzie występują ludzkie siedliska. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana i obejmuje śmieci, małe zwierzęta, owady, owoce oraz ziarna. Zazwyczaj budują swoje gniazda na drzewach, składając około 3-5 jaj. Często można je zauważyć nocujące w pobliżu ludzkich siedzib i są znane ze swoich charakterystycznych, ostrych dźwięków.

Niemniej jednak, wrony domowe mogą stwarzać pewne problemy. Mogą stanowić zagrożenie zdrowotne dla ludzi, ponieważ mogą przenosić choroby takie jak paramyksowirusy oraz patogeny takie jak Cryptococcus neoformans. Mimo ich zdolności do adaptacji i skutecznego rozmnażania się, niektóre populacje są narażone na pasożyty krwi w pewnych obszarach.