Lampart amurski

Lampart amurski, rzadki podgatunek pochodzący z regionu Primorza w południowo-wschodniej Rosji oraz północnych Chin, jest obecnie sklasyfikowany jako krytycznie zagrożony na Czerwonej Liście IUCN. W 2007 roku pozostało jedynie około 19-26 osobników. Na szczęście, do 2019 roku ich liczba wzrosła do około 90. Badania wskazują, że populacja lamparta amurskiego zaczęła się fragmentować na początku XX wieku.

Te lamparty są znane z grubego, jasno-kremowego futra ozdobionego charakterystycznymi rozetkami. Są mniejsze niż inne podgatunki lampartów i doskonale przystosowane do zimnego, śnieżnego środowiska. Historycznie zamieszkiwały terytoria rozciągające się na Mandżurię i Półwysep Koreański, jednak ich siedliska znacząco się skurczyły na przestrzeni lat.

Lampart amurski stoi w obliczu wielu zagrożeń, takich jak kłusownictwo, utrata siedlisk, degradacja lasów i chów wsobny. Aby przeciwdziałać tym problemom, podjęto szereg działań ochronnych. Gatunek jest wymieniony w załączniku I CITES, co zapewnia mu najwyższy poziom ochrony przed handlem międzynarodowym. Ustanowiono obszary chronione, wprowadzono środki przeciwko kłusownictwu oraz nawiązano współpracę między rosyjskimi i chińskimi biologami w zakresie transgranicznego monitoringu. Sojusz na rzecz Lamparta i Tygrysa Amurskiego (ALTA) aktywnie działa na rzecz ochrony tego gatunku i dąży do utrzymania stabilnej populacji lampartów w regionie.

Prowadzone są również rozważania na temat ponownego wprowadzenia lampartów amurskich na wolność, aby stworzyć drugą populację na Dalekim Wschodzie Rosji. Programy hodowli w niewoli zostały uruchomione w celu zachowania ich różnorodności genetycznej. Nazwa "lampart amurski" została stworzona przez Pococka w 1930 roku, a gatunek jest również znany jako "lampart syberyjski" oraz "lampart dalekowschodni".