Tristram's woodpecker

Dzięcioł Tristrama, wyróżniający się podgatunek dzięcioła białobrzuchego, zamieszkuje Koreę. Ptak ten został po raz pierwszy odkryty przez Henry'ego Bakera Tristrama w 1879 roku. Należy do jednych z największych dzięciołów, osiągając imponującą długość 46 cm. Rozpoznasz go po jaskrawoczerwonym czubku i plamach na policzkach, czarnych górnych częściach ciała oraz białym spodzie.

Dzięcioły te mają specyficzne wymagania co do swojego siedliska. Preferują gęste górskie lasy położone na wysokości powyżej 1000 metrów, a także obszary miejskie z dużą ilością kasztanowców, dębów, topól i wiązów. Do gniazdowania wybierają puste pnie martwych drzew, a ich dieta składa się głównie z owadów żyjących w korze drzew.

Sezon lęgowy dzięcioła Tristrama trwa od kwietnia do maja, kiedy samica składa od trzech do czterech jaj. Niestety, ptak ten stoi w obliczu wielu zagrożeń. Historycznie, populacja dzięcioła Tristrama cierpiała z powodu intensywnych polowań oraz zbierania do muzeów. W ostatnich latach wylesianie znacznie zredukowało ich siedliska, co spowodowało spadek liczebności. Do 1989 roku całkowicie zniknął z Korei Południowej.

Obecnie dzięcioł Tristrama występuje tylko w Korei Północnej, gdzie szacuje się, że pozostało mniej niż 50 osobników w niektórych prowincjach. Uznany za Narodowy Pomnik w Korei Północnej, ten podgatunek jest również chroniony na mocy Załącznika I CITES. W smutnym zwrocie wydarzeń, władze Korei Południowej ogłosiły wyginięcie tego ptaka na ich terytorium w lipcu 2017 roku. Teraz Korea Północna pozostaje ostatnim schronieniem dla tego zagrożonego dzięcioła.