Yellow-cheeked gibbon

Żółtolica gibonka, znana również pod różnymi innymi nazwami, to fascynujący gatunek rodzimy dla Wietnamu, Laosu i Kambodży. Nazwana na cześć brytyjskiej przyrodniczki Gabrielle Maud Vassal, te gibonki rodzą się z blond futrem, które z czasem ciemnieje, a samce zachowują swoje charakterystyczne złote policzki przez całe życie. Zamieszkują one pierwotne lasy tropikalne i słyną z unikalnego sposobu poruszania się zwanego brachiacją, polegającego na huśtaniu się z drzewa na drzewo przy użyciu długich ramion.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów żółtolicych gibonek jest ich śpiew. Zazwyczaj samiec rozpoczyna śpiew, a samica dołącza, tworząc duet, który służy wzmocnieniu ich więzi i oznaczeniu terytorium. Te gibonki mogą żyć nawet do 46 lat, co czyni je długowiecznym gatunkiem w świecie zwierząt.

Działania na rzecz ochrony są kluczowe dla przetrwania żółtolicych gibonek. Znacząca populacja tych zwierząt znajduje się w Parku Narodowym Cat Tien, gdzie Centrum Gatunków Zagrożonych Dao Tien intensywnie pracuje nad ratowaniem, rehabilitacją i wypuszczaniem tych gibonek z powrotem na wolność.

Raport opublikowany przez Wildlife Conservation Society przyniósł pewne optymistyczne wieści, ujawniając populację liczącą 1200 żółtolicych gibonek w kambodżańskim Sanktuarium Przyrody Keo Seima. To największa znana populacja tego gatunku na świecie. Dodatkowo, w 2007 roku, gibonka żółtolica urodziła się w niewoli w Zoo Fuengirola jako część programu ochrony, podkreślając trwające wysiłki na rzecz ochrony i podtrzymania tych niezwykłych zwierząt.