Orangutan borneański

Orangutan borneański, krytycznie zagrożony gatunek endemiczny dla wyspy Borneo, dzieli około 97% swojego DNA z ludźmi. Te inteligentne stworzenia są znane z używania narzędzi oraz unikalnych zachowań kulturowych obserwowanych na wolności. Około 400 000 lat temu orangutan borneański i orangutan sumatrzański rozdzieliły się na dwa odrębne gatunki, z których każdy ma obecnie trzy podgatunki.

Orangutany borneańskie są drugimi co do wielkości małpami i największymi drzewnymi ssakami. Charakteryzują się długimi ramionami, szarą skórą, kudłatym rudym futrem oraz wyraźnymi różnicami między samcami a samicami.

Te orangutany prosperują w tropikalnych i subtropikalnych wilgotnych lasach liściastych, a ich tryb życia jest bardziej samotniczy niż u ich sumatrzańskich kuzynów. Budują gniazda do spania i mają zróżnicowaną dietę, która obejmuje ponad 400 rodzajów pokarmu. Samce i samice zazwyczaj spotykają się tylko w celu kopulacji, a samice osiągają dojrzałość płciową między szóstym a jedenastym rokiem życia.

Niestety, orangutany borneańskie stoją w obliczu poważnych zagrożeń, takich jak niszczenie siedlisk, polowania na mięso z buszu oraz chwytanie do handlu zwierzętami domowymi. Istnieją jednak wysiłki na rzecz ich ochrony, a ośrodki ratunkowe i rehabilitacyjne na Borneo, takie jak Borneo Orangutan Survival Foundation, Orangutan Foundation International i Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre, pracują niestrudzenie, aby je chronić.

Pomimo tych starań, populacja orangutanów borneańskich spadła do mniej niż 14% ich niedawnej liczby, co doprowadziło do wpisania ich na Czerwoną Listę IUCN jako gatunek krytycznie zagrożony. Działalność człowieka, utrata siedlisk i nielegalne polowania wciąż stanowią poważne zagrożenia. Bez zdecydowanych działań mających na celu rozwiązanie tych problemów, orangutany borneańskie mogą wyginąć na wolności w ciągu najbliższych kilku dekad.