Mountain quail

Przepiórka górska to niewielki ptak naziemny, należący do rodziny przepiórek nowego świata. Jest na tyle wyjątkowa, że utworzono dla niej odrębny rodzaj, Oreortyx, chociaż czasami bywa grupowana z Callipepla. Te ptaki istnieją od bardzo dawna; ich przodkowie oddzielili się od innych przepiórek nowego świata ponad 6 milionów lat temu.

Przepiórki górskie osiągają długość 26–28 cm i mają rozpiętość skrzydeł wynoszącą 35–40 cm. Są łatwo rozpoznawalne dzięki charakterystycznym pióropuszom, bezpiórym nogom oraz unikalnej mieszance brązowych, szarych i białych prążkowanych piór. Istnieje pięć podgatunków przepiórek górskich, zamieszkujących różne obszary od stanu Waszyngton po Kalifornię, a nawet Meksyk.

Preferują one górzyste tereny chaparral i można je spotkać od Stanów Zjednoczonych po Meksyk, z niektórymi populacjami docierającymi nawet do Kanady i stanu Waszyngton. Choć nie migrują, mogą przemieszczać się w górę i w dół gór w zależności od pory roku. Przepiórki górskie są dość skryte i zazwyczaj przemierzają zarośla w rodzinnych grupach. Głównie żywią się roślinami i nasionami, choć pisklęta na początku życia jedzą więcej owadów.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, przepiórki górskie są monogamiczne. Samica składa około 9–10 jaj w ukrytym zagłębieniu w pobliżu źródła wody. Inkubacja trwa 21–25 dni. Po wykluciu pisklęta szybko opuszczają gniazdo, ponieważ są precocialne, co oznacza, że od urodzenia są stosunkowo dojrzałe i mobilne.

Przepiórka górska nie jest uznawana za gatunek zagrożony przez IUCN, ale wymaga odpowiedniego siedliska, zwłaszcza w chłodniejszych i bardziej suchych klimatach, aby się rozwijać.

Co ciekawe, skamieniałości przepiórek górskich znaleziono w obszarach, gdzie dzisiaj już nie występują. Te skamieniałości pochodzą z końca ostatniej epoki lodowcowej, co dowodzi, że te ptaki mają długą historię w Ameryce Północnej.