Owca kanadyjska

Muflon kanadyjski, majestatyczny gatunek rodzimy dla Ameryki Północnej, zawdzięcza swoją nazwę imponującym, dużym rogom. Niedawno przeprowadzone testy genetyczne ujawniły istnienie trzech podgatunków Ovis canadensis, z których jeden jest obecnie zagrożony wyginięciem. Te owce pierwotnie dotarły do Ameryki Północnej z Syberii przez most Beringa. Niestety, do roku 1900 ich liczba drastycznie spadła z powodu chorób i nadmiernego polowania.

Pod względem klasyfikacyjnym, Ovis canadensis jest jednym z trzech gatunków owiec górskich występujących w Ameryce Północnej i na Syberii. Wyróżnione trzy podgatunki muflona kanadyjskiego to muflon Gór Skalistych, muflon Sierra Nevada i muflon pustynny. Chociaż kiedyś rozróżniano aż siedem podgatunków, badania genetyczne wykazały, że było to przeszacowane.

Muflon kanadyjski jest łatwo rozpoznawalny dzięki dużym, zakrzywionym rogom. Samce mogą ważyć do 143 kg i występują zarówno w regionach górskich, jak i pustynnych, przy czym każde z tych środowisk wymusza specyficzne adaptacje. Jednak są podatne na choroby od owiec domowych i zagrażają im drapieżniki, takie jak pumy.

Te owce żyją w stadach i wykazują złożone zachowania społeczne, zwłaszcza w okresie godowym. Samice muflona kanadyjskiego, zwane owcami, mają sześciomiesięczny okres ciąży i zazwyczaj rodzą jedno lub dwa jagnięta na wiosnę. Niestety, często są dotykane przez choroby zakaźne, takie jak zapalenie płuc, które przenoszą się od owiec domowych.

Wysiłki na rzecz ochrony muflonów kanadyjskich trwają od czasu drastycznego spadku ich populacji w połowie XX wieku. Chociaż programy reintrodukcji przyniosły pewne sukcesy, nadal napotykają na liczne wyzwania. Polowanie na muflony kanadyjskie jest obecnie ściśle regulowane w całej Ameryce Północnej. Te zwierzęta mają znaczenie kulturowe dla rdzennych plemion i są cenione za swoje mięso oraz rogi.