Łuskowiec gruboogonowy

Pangolin indyjski, często określany jako grubołusek albo łuskowiec, to fascynujący ssak pochodzący z subkontynentu indyjskiego. To niezwykłe zwierzę można łatwo rozpoznać po dużych, nachodzących na siebie łuskach, które służą jako pancerz, oraz zdolności do zwijania się w ciasną kulę w celu ochrony. Jako owadożerca, pangolin indyjski żywi się głównie mrówkami i termitami, używając swoich długich pazurów do wykopywania ich z gniazd.

Będąc zwierzęciem nocnym, pangolin indyjski spędza dni odpoczywając w głębokich norach, aby uniknąć upału i potencjalnych drapieżników. Niestety, gatunek ten stoi w obliczu poważnych zagrożeń z powodu polowań na jego mięso oraz różne części ciała, które są wysoko cenione w medycynie tradycyjnej.

Pangolin indyjski jest samotnikiem i powolnym zwierzęciem o charakterystycznym wyglądzie: stożkowej głowie, silnych kończynach i ciele pokrytym w większości twardymi, ochronnymi łuskami. W odróżnieniu od niektórych swoich krewnych, nie wspina się na drzewa i preferuje siedliska bogate w mrówki i termity.

Gatunek ten jest niemal wyłącznie owadożerny, z wyspecjalizowanymi cechami, które czynią go wysoce efektywnym w łapaniu i zjadaniu mrówek oraz termitów. Chociaż szczegółowe informacje na temat ich rozmnażania są ograniczone, wiadomo, że samice zazwyczaj rodzą jedno, czasem dwoje młodych. Młode pangoliny często widuje się uczepione ogona matki, gdy ta się porusza.

Aby przeciwdziałać zagrożeniom związanym z kłusownictwem i nielegalnym handlem, pangolin indyjski został wpisany na listę CITES Appendix I od stycznia 2017 roku, co zapewnia mu ochronę we wszystkich krajach jego występowania. Gatunek ten ma również znaczenie kulturowe i jest znany pod różnymi nazwami w poszczególnych językach regionalnych, co odzwierciedla jego znaczenie w lokalnych tradycjach i folklorze. Działania na rzecz ochrony są kluczowe dla zapewnienia przetrwania tego unikalnego i zagrożonego stworzenia.