Nosorożec indyjski

Nosorożec indyjski, nosorożec pancerny – gatunek nosorożca o długości ciała dochodzącej do 4 m i wysokości w kłębie ok. 1,7 m. Waga ok. 2000 kg. Maksymalnie do 3000 kg. Na pysku ma tylko jeden róg. U osobników w niewoli zwykle starty i z tego powodu niewielki. U dorosłych samców w naturalnym środowisku może dorastać do 57,2 cm. Gruba skóra zwierzęcia tworzy charakterystyczne fałdy przypominające tarcze pancerza. Zamieszkuje podmokłe leśne obszary Nepalu i północno-wschodnich Indii.

W 1513 roku pierwszy nosorożec indyjski popłynął do Europy jako prezent dla króla portugalskiego. Okaz ten wzbudził prawdziwą sensację i został uwieczniony przez sławnego niemieckiego malarza Albrechta Dürera.

W krajach południowej Azji panuje przekonanie, że wszystko co pochodzi od nosorożca, ma właściwości cudowne i lecznicze, w szczególności jego róg i krew. W Nepalu w czasie wypełniania obrzędów religijnych składano dawniej ofiary z krwi i mięsa nosorożców. W Indiach istniał zwyczaj wypijania jego krwi podczas pewnych uroczystości świątecznych lub przynajmniej picia wody i mleka z kubków wyrzeźbionych z rogu tego zwierzęcia. Kto chciał się zabezpieczyć od złośliwości złych duchów i chorób, wieszał u wejściowych drzwi domu ampułkę z moczem nosorożca.

W 1961 roku w Azji żyło tylko 600 okazów tego gatunku (440 na terenie Indii i 160 w Nepalu). W związku z wprowadzoną ochroną, w roku 2006 populacja wynosiła 2575 okazów i wciąż wzrastała.