Weka

Weka, nielotny ptak pochodzący z Nowej Zelandii, jest członkiem rodziny chruścieli. Istnieją cztery uznane podgatunki weki, chociaż badania genetyczne sugerują, że są jedynie dwa. Te mocne, brązowe ptaki są wielkości kury i są wszystkożerne, jedząc głównie bezkręgowce i owoce. Składają jaja od sierpnia do stycznia, a zarówno samce, jak i samice dzielą się obowiązkami inkubacyjnymi.

Początkowo weka została nazwana Rallus australis przez Andersa Eriksona Sparrmana w 1789 roku. Później Johann Georg Wagler zaproponował nazwę rodzajową Ocydromus, aby opisać każdą wekę jako osobny gatunek. Ostatecznie weki zostały sklasyfikowane jako jeden gatunek w rodzaju Gallirallus, z czterema podgatunkami: weka buff, weka z Wyspy Północnej, weka zachodnia i weka z Wyspy Stewart.

Weki występują w różnych siedliskach, w tym w lasach, na trawnikach, wydmach i skalistych wybrzeżach. Ich zróżnicowana dieta obejmuje zarówno pokarm zwierzęcy, jak i roślinny, co sprawia, że pełnią ważną rolę w rozsiewaniu nasion w swoich ekosystemach. Budują gniazda na ziemi, zazwyczaj pod gęstą roślinnością, a ich sezon lęgowy jest zmienny.

Pomimo swojej zdolności do adaptacji, populacje weki stoją przed licznymi zagrożeniami, takimi jak drapieżnictwo, konkurencja z gatunkami introdukowanymi, utrata siedlisk, choroby i zmniejszona różnorodność genetyczna. W wyniku tego są klasyfikowane jako gatunek zagrożony.

Nowozelandzki Departament Ochrony Przyrody realizuje plan odbudowy populacji weki, mający na celu poprawę ich statusu ochronnego oraz przywrócenie ich do tradycyjnych siedlisk. Weki mają znaczenie kulturowe dla niektórych plemion Māori i były historycznie używane jako źródło pożywienia oraz do różnych innych celów zarówno przez Māori, jak i europejskich osadników.