Koziorożec nubijski

Występowanie i biotop

Występuje na skalistych pustyniach w górskich obszarach Afryki – Egipt, na wschód od Nilu, północna Etiopia i zachodnia Erytrea, Izrael, zachodnia Jordania oraz rozproszone populacje w zachodniej i środkowej Arabii Saudyjskiej, Jemenie i południowym Omanie. Wymarł na terenie Libanu.

Budowa

Koziorożce nubijskie są jasnobrązowe, z białym podbrzuszem, przy czym samce mają również ciemny brązowy pas wzdłuż grzbietu. Mają długie cienkie rogi, które wyrastają ku górze, a następnie wyginają się do tyłu i w dół. U samców dorastają one do około metra długości, podczas gdy u samic są zdecydowanie mniejsze (około 30 cm).

Tryb życia

Żyją w stadach złożonych wyłącznie z samców lub samic, młode pozostają w stadzie samic do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Są zwierzętami dziennymi i odpoczywają w nocy. Żywią się różnymi gatunkami roślin (zielnych i zdrewniałych), głównie trawą i liśćmi. Padają ofiarą lampartów, orłów i orłosępów brodatych.

Ochrona

Polowania oraz konkurencja zwierząt gospodarskich przyczyniły się do znacznego spadku liczebności populacji koziorożca nubijskiego. W latach 90. XX wieku zwierzę zaliczano do gatunków zagrożonych (kategoria EN w klasyfikacji IUCN). Obecną (2011) populację szacuje się na 10 tys. osobników dojrzałych płciowo. Koziorożec nubijski znajduje się wśród gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria VU).

Ciekawostki

• Imię biblijnej bohaterki Jael oznacza po hebrajsku właśnie koziorożca nubijskiego. Bywa również odczytywane jako „moc Boga”.
• Sylwetka koziorożca nubijskiego wykorzystana została jako logo na etykiecie wody mineralnej En Gedi.