Daboja łańcuszkowa

Żmija Russell’a, naukowo nazwana Daboia russelii, to jadowity wąż z rodziny Viperidae. Występuje na szerokim obszarze Azji, obejmując subkontynent indyjski, Azję Południowo-Wschodnią, południowe Chiny i Tajwan. Nazwano ją na cześć Patricka Russella, szkockiego herpetologa. W różnych lokalnych językach znana jest pod rozmaitymi nazwami, takimi jak chandra-boda, chandroborha, Lindu, Kangleipak i ghonas.

Pod względem wyglądu, żmija Russell’a charakteryzuje się specyficznymi cechami, które umożliwiają jej łatwe rozpoznanie. Znana ze swojego rozmiaru, budowy ciała i unikalnych wzorów kolorystycznych, często bywa nazywana żmiją łańcuchową bądź indyjską żmiją Russell’a. Jest szeroko rozpowszechniona w takich krajach jak Indie, Sri Lanka, Bangladesz, Myanmar, Tajlandia, Pakistan, Chiny, Tajwan i Indonezja.

Żmija Russell’a jest dość adaptacyjna i może przetrwać w różnych środowiskach, choć zazwyczaj unika gęstych lasów. Częściej można ją spotkać na otwartych przestrzeniach, łąkach, plantacjach i polach uprawnych. Jest nocnym łowcą i może być agresywna, jeśli zostanie sprowokowana. Jej dieta składa się głównie z gryzoni, ale zjada także małe gady, kraby i stawonogi.

Ten wąż jest jajorodny, co oznacza, że rodzi żywe młode. Rozmnażanie odbywa się na początku roku i charakteryzuje się dużą płodnością. Jad żmii Russell’a jest niezwykle toksyczny i może powodować poważne objawy u ludzi, w tym ból, obrzęk, krwawienie, uszkodzenie tkanek, niewydolność nerek, a w ciężkich przypadkach śmierć. Na szczęście, dostępne jest antidotum na ukąszenia tego węża.

Istnieły pewne debaty na temat poprawnej pisowni nazwy gatunku oraz dyskusje na temat różnych podgatunków. Ostatnie badania sugerowały nawet, że wschodni podgatunek powinien być uznawany za osobny gatunek, nazwany Daboia siamensis. Przyszłe badania oparte na dowodach molekularnych mogą rozszerzyć rodzaj Daboia, aby uwzględnić inne pokrewne gatunki.