Kusacz duży

Wielki tinamou to fascynujący ptak naziemny, pochodzący z Ameryki Środkowej i Południowej. Osiąga około 44 cm wysokości i waży około 1,1 kg, przypominając małego indyka o oliwkowozielonym upierzeniu. Jego doskonały kamuflaż pozwala mu bez problemu wtapiać się w podszycie lasu deszczowego. W lesie deszczowym można go rozpoznać po charakterystycznym nawoływaniu, składającym się z serii trzech świergoczących dźwięków.

Ptak ten należy do rodziny Tinamidae i jest blisko spokrewniony z nielotnymi ptakami, takimi jak strusie czy emu, choć w przeciwieństwie do tych krewnych, wielki tinamou potrafi latać.

Istnieje dwanaście różnych podgatunków wielkiego tinamou, z których każdy występuje w określonych obszarach Ameryki Środkowej i Południowej. W zakresie rozmnażania te ptaki charakteryzują się unikalnym systemem poliginandrycznym, co oznacza, że zarówno samce, jak i samice mają wielu partnerów. Co ciekawe, to samce przejmują wszystkie obowiązki rodzicielskie, inkubując jaja i opiekując się pisklętami po wykluciu. Sezon lęgowy trwa od połowy zimy do późnego lata, a samice składają jaja w kilku różnych gniazdach.

Wielkie tinamou są zazwyczaj samotnikami i większość czasu spędzają na poszukiwaniu pożywienia na dnie lasu, jedząc nasiona, owoce i małe zwierzęta. Doskonale radzą sobie w różnych typach lasów, zazwyczaj na wysokościach od 300 do 1500 metrów. Pomimo wyzwań, takich jak fragmentacja lasów, te ptaki dobrze się przystosowały i często gniazdują u podstawy drzew.

Chociaż wielki tinamou jest szeroko rozpowszechniony w swoim zasięgu, jego status ochronny ostatnio uległ zmianie. Kiedyś był wymieniany jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN, ale z powodu trwającego wylesiania został przeklasyfikowany na gatunek bliski zagrożenia w 2012 roku. Chociaż polowania nie wpłynęły znacząco na jego liczebność, ciągła utrata siedlisk stanowi poważne zagrożenie dla jego przyszłości.