Sękacz

Litewski šakotis, polski sękacz i białoruska bankukha to nazwy wyśmienitego tradycyjnego ciasta pieczonego na rożnie, które zyskało popularność w tych krajach. Stworzone z prostych składników, takich jak masło, jajka, mąka, cukier i śmietana, ciasto to piecze się na obracającym rożnie, albo w piekarniku, albo nad otwartym ogniem. Historia tego ciasta sięga czasów Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Niektórzy twierdzą, że zostało ono wprowadzone przez królową Bonę Sforzę, inni zaś wierzą, że było dziełem plemienia Jaćwingów. Nazwa ciasta pochodzi od jego unikalnego kształtu, który przypomina rozgałęzione drzewo.

Na Litwie šakotis zajmuje szczególne miejsce w obchodach, zwłaszcza na weselach i podczas świąt Bożego Narodzenia. Jest tak ceniony, że stanowił element wielu wydarzeń kulturalnych, a także ustanowił rekordy, w tym największy šakotis, jaki kiedykolwiek zrobiono na Litwie. W Polsce i na Białorusi ciasto to jest również postrzegane jako ukochany tradycyjny przysmak, każdy z własnymi regionalnymi odmianami i nazwami.

Styl ciasta pieczonego na rożnie nie jest jednak unikalny dla tych krajów. Austria ma swoje Prügelkrapfen, Czechy cieszą się Trdelnikiem, Francja oferuje Gâteau à la broche, Luksemburg szczyci się Baamkuch, Szwecja delektuje się Spettekaka, Węgry kochają Kürtőskalács, Słowacja zachwyca się Skalickým trdelníkiem, a Turcja ma swoje Makara tatlısı. Nawet Indonezja ma wersję zwaną Spekkoek, która powstała w czasach kolonialnych Holendrów na Dalekim Wschodzie.

Bez względu na to, gdzie się je znajdzie, bogata historia i wyśmienity smak tego ciasta sprawiają, że jest ono ulubieńcem wielu osób.