Padalec zwyczajny

Anguis fragilis, szerzej znany jako padalec zwyczajny, to fascynująca beznoga jaszczurka pochodząca z Eurazji. Znana jest również pod nazwami: miedzianka, ślepucha czy po prostu padalec. Te intrygujące stworzenia preferują środowisko semi-podziemne, co oznacza, że lubią kopać i chować się pod różnymi przedmiotami. Dzięki swojej gładkiej skórze i niepokrywającym się łuskom, padalce mają niesamowitą zdolność do odrzucania ogona, aby uciec przed drapieżnikami.

W Wielkiej Brytanii padalce są częstym widokiem w ogrodach, gdzie w znacznym stopniu pomagają kontrolować populację szkodliwych owadów. Niestety, domowe koty stanowią dla nich poważne zagrożenie.

Padalce są najbardziej aktywne o zmierzchu i preferują dietę składającą się głównie ze ślimaków i robaków. W odróżnieniu od węży, rodzą żywe młode. Pomimo wężowatego wyglądu, można je rozpoznać po małych oczach z powiekami, widocznych uszach, sposobie zrzucania skóry w plamach oraz charakterystycznym wzorze łusek brzusznych. Te jaszczurki mogą dorastać do 50 cm długości i są znane ze swojej imponującej długowieczności, żyjąc do 30 lat na wolności, a nawet do 54 lat w niewoli.

W Wielkiej Brytanii padalce są chronione na mocy Ustawy o Dzikiej Przyrodzie i Krajobrazie z 1981 roku. Prawo to czyni nielegalnym zabijanie, ranienie, sprzedaż lub reklamowanie ich na sprzedaż. W Irlandii padalce nie są rodzimymi gatunkami, ale prawdopodobnie zostały nielegalnie wprowadzone w latach 70. XX wieku. Głównie zauważono je w hrabstwie Clare, szczególnie w regionie Burren.

W taksonomii, Anguis fragilis ma kilka podgatunków rozprzestrzenionych w Europie, południowo-wschodniej Europie, na Kaukazie i w Iranie. Te beznogie jaszczurki odgrywają istotną rolę w swoich ekosystemach, a trwają nieustanne wysiłki na rzecz ich ochrony i zachowania w ich naturalnych siedliskach.