Ocelot tygrysi

Charakterystyka ogólna

Ten niewielki dziki kot bardzo przypomina margaja, choć jest od niego mniejszy, smuklejszy i ma krótszy ogon. Głowa wąska, duże zaokrąglone uszy. Kolory w zakresie od czerwonożółtego do szarożółtego. Wykazuje też podobieństwo do kota bengalskiego, od którego różni się deseniem na pysku (brak białych obwódek dookoła oczu) i tym, że ogon zawsze jest paskowany poprzecznie (nie cętkowany).

Pokarm

Typowy oportunista pokarmowy, odżywia się tym, co jest akurat dostępne w środowisku. W suchych rejonach Brazylii odżywia się jaszczurkami, gdzie indziej ich pokarm stanowią przede wszystkim gryzonie.

Rozród

Ciąża trwa 74-76 dni, w miocie 1-2 kocięta; młode ssą do 3 miesięcy, dojrzałość płciową osiągają w wieku 2-2,5 lat.

Tryb życia

Podobnie jak margaj i ocelot prowadzi samotniczy, nocny tryb życia.

Siedlisko

Górskie lasy deszczowe, lasy subtropikalne, suche lasy liściaste i półpustynne zarośla kolczaste typu caatinga.

Podgatunki

Wyróżnia się 4 podgatunki kota tygrysiego:

• L. tigrinus guttulus (Hensel, 1782)
• L. tigrinus oncilla (Thomas, 1903) – ocelot środkowoamerykański (zagrożony wyginięciem EN)
• L. tigrinus pardinoides (Gray, 1867)
• L. tigrinus tigrinus (Schreber, 1775)

Trigo i współpracownicy (2013) oraz Nascimento i Feijó (2017) podnieśli podgatunek L. tigrinus guttulus do rangi odrębnego gatunku Leopardus guttulus; Nascimento i Feijó (2017) dodatkowo zaliczyli populacje żyjące na północy, północnym wschodzie i w środkowej części Brazylii do odrębnego gatunku Leopardus emiliae.

Status

Koty te są zabijane dla futra, jeszcze w latach 70. i 80. XX wieku sam Paragwaj eksportował 85 tys. skór rocznie. Obecnie handel międzynarodowy został w znacznym stopniu ograniczony. Innym zagrożeniem są postępujące zmiany środowiska; wydaje się jednak, że oncilla ma duże zdolności adaptacyjne.