Nosorożec biały

Biały nosorożec, często nazywany nosorożcem szerokopyskim, jest największym współczesnym gatunkiem nosorożca i wyróżnia się swoim towarzyskim usposobieniem. Wyróżniamy dwa podgatunki: południowego białego nosorożca, który jest stosunkowo liczny i zamieszkuje głównie Afrykę Południową, oraz krytycznie zagrożonego północnego białego nosorożca, z którego w niewoli pozostały jedynie dwa osobniki.

Nazwa "biały nosorożec" jest wynikiem błędnego tłumaczenia z języka holenderskiego na angielski. Holenderskie słowo "wijd" (oznaczające "szeroki") zostało pomylone ze słowem "white" (czyli "biały"). Odnosi się to do szerokiego pyska nosorożca, który jest przystosowany do wypasania. Linia rodowa i ewolucja białego nosorożca są dość skomplikowane, istnieje wiele teorii na temat jego przodków. Nosorożce te są roślinożercami, które żyją na łąkach i sawannach, oraz odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu ekosystemu.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, białe nosorożce posiadają unikalne rytuały godowe. Samice osiągają dojrzałość płciową wcześniej niż samce, a ciąża trwa około 16 miesięcy. Młode są ściśle chronione przez matki. W warunkach naturalnych biały nosorożec nie ma wielu drapieżników poza człowiekiem, który poluje na nie dla ich rogów. Rogi te są wysoko cenione w tradycyjnej medycynie azjatyckiej.

Pomimo znaczących działań ochronnych, kłusownictwo pozostaje głównym zagrożeniem dla białych nosorożców. Wysokie zapotrzebowanie na rogi nosorożców na nielegalnych rynkach napędza tę działalność kłusowniczą, narażając gatunek na ryzyko wyginięcia. Strategie ochrony obejmują przenoszenie nosorożców do obszarów chronionych, takich jak rezerwat Ol Pejeta w Kenii, oraz stosowanie technologii wspomagających rozród w celu zachowania różnorodności genetycznej północnego białego nosorożca.

W niewoli większość białych nosorożców to południowe białe nosorożce, z tylko kilkoma północnymi białymi nosorożcami pozostającymi w ogrodach zoologicznych. Trwają intensywne starania w celu rozrodu północnego podgatunku, aby zapobiec jego całkowitemu wyginięciu. Ochrona przyszłości białych nosorożców w dużej mierze zależy od działań ochronnych, środków przeciwdziałania kłusownictwu oraz podnoszenia świadomości publicznej.