Oryks szablorogi

Zasięg występowania

Oryks szablorogi zamieszkiwał całą Afrykę Północną. Obecnie został uznany za gatunek wymarły w stanie dzikim, choć – jak zastrzega IUCN – istniały doniesienia o kilku osobnikach żyjących w Republice Nigru i w Czadzie.

Charakterystyka

Duża antylopa przystosowana do życia w warunkach stepowych i pustynnych. Potrafią regulować temperaturę ciała, aby ograniczyć pocenie, szerokie kopyta ułatwiają poruszanie się po piasku, nerki regulują utratę wody, co pozwala przetrwać zwierzęciu na suchych obszarach. Osiąga około 1,2 m wysokości w kłębie i masę około 200 kg. Bardzo długie, szablasto wygięte rogi były – obok ograniczania obszaru występowania – jedną z głównych przyczyn wyginięcia, stanowiąc trofeum myśliwych.

Oryksy szablorogie tworzą stada liczące kilkanaście osobników obydwu płci. Samica rodzi jedno młode.

Obecnie podejmowane są działania zmierzające do reintrodukowania gatunku z osobników przetrzymywanych w ogrodach zoologicznych i parkach narodowych w wielu krajach świata.