Ridbok zwyczajny

Bohor rdzawoszyi to średniej wielkości antylopa, która zamieszkuje środową Afrykę. Jest przedstawicielem rodzaju Redunca z rodziny Bovidae i została po raz pierwszy opisana przez Petera Simona Pallasa w 1767 roku. Istnieje pięć podgatunków tej antylopy, z których każdy ma charakterystyczne cechy fizyczne. Samce są łatwo rozpoznawalne dzięki swojej rogowej ozdobie oraz żółto-szaro-brązowej sierści. Są również większe od samic.

Te antylopy są roślinożercami, a ich dieta składa się głównie z traw i delikatnych pędów trzcin bogatych w białko. Bohor rdzawoszyi potrzebują stałego dostępu do wody i mają elastyczne struktury społeczne, często tworząc duże grupy w porze suchej.

Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku około 3-4 lat, podczas gdy samice są gotowe do rozrodu już w pierwszym roku życia. Okres godowy przypada na porę deszczową, a po okresie ciąży trwającym około 7,5 miesiąca rodzi się jedno cielę. Cielę jest następnie karmione przez 8-9 miesięcy.

Bohor rdzawoszyi występują na wilgotnych łąkach, bagnach i w lasach różnych krajów afrykańskich. Jednakże, są one zagrożone utratą siedlisk i polowaniem na nie. Pomimo tych wyzwań, gatunek jest obecnie sklasyfikowany przez IUCN jako najmniejszej troski, z szacowaną populacją ponad 100 000 osobników.

Bohor rdzawoszyi wyróżniają się unikalnymi zachowaniami, takimi jak gwizdanie i skakanie. Głównie żywią się trawami i trzcinami i są ofiarami lwów, lampartów i krokodyli. Te antylopy są również nosicielami różnych pasożytów i posiadają charakterystyczne cechy, takie jak rogi i gruczoły łojowe.

Ich siedliska rozciągają się od Senegalu po Etiopię, z większością populacji znajdujących się na obszarach chronionych we wschodniej i centralnej Afryce. Wysiłki konserwacyjne są niezbędne, aby przeciwdziałać zagrożeniom, z jakimi się borykają, i zapewnić przetrwanie bohora rdzawoszyjego.