Fakty o: Bawół indyjski
Arni indyjski, bawół indyjski – duży ssak z rodziny krętorogich. Jest zwierzęciem zaadaptowanym do klimatu tropikalnego. Zjada roślinność bagienną, trawy i turzyce. Gatunek zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Po raz pierwszy bawół indyjski opisany został przez Johna Grahama Kerra w 1872 jako Bubalus arnee. W Mammal Species of the World (2005) oraz Polskim nazewnictwie ssaków świata (2015) bawół indyjski nie jest uznawany za odrębny gatunek, a za podgatunek woła domowego (B. bubalis).
Zasięg występowania
Pierwotnie występował w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej. Współcześnie występuje wyspowo w zaledwie kilku niewielkich populacjach rozsianych po południowo wschodniej Azji: w Bhutanie, Kambodży, Mjanmie, Nepalu i Tajlandii. Wymarły w Bangladeszu, Indonezji, Laosie i Sri Lance.
Opis
- Rozmiary
- długość ciała 2,4–3,6 m, wysokość 1,5-1,9 m (w kłębie), masa ciała 700–1200 kg. Udomowione woły osiągają mniejsze rozmiary.
- Rozmnażanie
- dojrzałość płciowa w wieku 18–24 miesięcy u samic, 3 lata u samców; ciąża 300-340 dni; rodzi się jedno młode, bardzo rzadko dwa
- Biotop
- pierwotnie rosnące w strefie tropikalnej i subtropikalnej nadrzeczne lasy, podmokłe tereny trawiaste i mokradła. Współcześnie bagniste tereny trawiaste i szuwary
Udomowienie
Udomowioną formą bawołu wodnego jest wół domowy (Bubalus bubalis bubalis), inaczej bawół domowy.
Indie