Łaskun cejloński

Złota palma cyweta, endemiczny gatunek występujący wyłącznie na Sri Lance, jest obecnie sklasyfikowana jako gatunek narażony na wyginięcie według Czerwonej Listy IUCN. Głównym powodem tego zagrożenia jest jej fragmentaryczne rozmieszczenie oraz pogarszająca się jakość siedlisk w regionach górskich Sri Lanki. Złota palma cyweta została po raz pierwszy opisana przez Petera Simona Pallasa w 1778 roku. Na przestrzeni lat jej klasyfikacja była wielokrotnie rewidowana, z różnymi proponowanymi nazwami naukowymi i kategoriami. Jednak najnowsze badania genetyczne wykazały, że złota palma cyweta, brązowa palma cyweta ze Sri Lanki, złota palma cyweta strefy wilgotnej oraz złota palma cyweta strefy suchej mają ten sam materiał genetyczny. Oznacza to, że nie są to odrębne gatunki ani podgatunki, lecz odmiany tego samego gatunku.

Złota palma cyweta posiada kilka charakterystycznych cech. Może mieć zmienny brązowy kolor z połyskującymi końcówkami włosów oraz słabo zaznaczone pasy i plamy na grzbiecie. Wyróżnia się dwie odmiany kolorystyczne tego gatunku: złotą i ciemnobrązową. Zamieszkuje różne typy lasów, od nizinnych lasów deszczowych po wiecznie zielone lasy górskie i gęste lasy monsunowe. Cyweta jest zależna od lasów, jest aktywna nocą (nokturnalna), spędza większość czasu na drzewach (arborealna) i zazwyczaj żyje samotnie (solitarna). Jej dieta obejmuje owoce, jagody, bezkręgowce i małe kręgowce.

Główne zagrożenia dla złotej palmy cywety to fragmentacja i degradacja siedlisk. Podkreśla to potrzebę wdrożenia skutecznych środków ochronnych, aby chronić ten zagrożony gatunek na Sri Lance.