Słoń cejloński

Słoń cejloński to wyjątkowy podgatunek słonia azjatyckiego, endemiczny dla Sri Lanki. Od 1986 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje go jako gatunek zagrożony, głównie z powodu utraty, degradacji i fragmentacji siedlisk. Ten podgatunek wyróżnia się większymi rozmiarami, ciemniejszą skórą, dużymi plamami depigmentacyjnymi oraz mniejszą liczebnością samców z ciosami.

Słonie te występują przede wszystkim w suchych strefach Sri Lanki, zwłaszcza w parkach narodowych i nawet poza obszarami chronionymi. Niestety, konflikty między ludźmi a słoniami narastają, gdy coraz więcej ziemi jest przekształcane na potrzeby mieszkalne oraz rolnicze. W przeszłości szeroko rozpowszechnione na wyspie, ich populacja znacznie zmalała z powodu utraty siedlisk i kłusownictwa.

Populacja dzikich słoni na Sri Lance przechodziła przez wzloty i upadki na przestrzeni lat. Obecne działania ochronne koncentrują się na zabezpieczeniu żywotnych populacji w odpowiednich siedliskach, zarówno w obszarach chronionych, jak i poza nimi. Słonie te borykają się z licznymi zagrożeniami, takimi jak miny lądowe, kłusownictwo, wylesianie, susza i konflikty z ludźmi.

Aby sprostać tym wyzwaniom, inicjatywy takie jak Sierociniec dla Słoni w Pinnawala oraz Centrum Tranzytowe Słoni w Udawalawe pracują nad rehabilitacją rannych lub osieroconych słoni, a także wspieraniem programów hodowli w niewoli.