Downtown Waterbury Historic District, Waterbury

Downtown Waterbury Historic District to centrum miasta Waterbury w stanie Connecticut w Stanach Zjednoczonych. Jest to obszar w przybliżeniu prostokątny, którego centrum stanowi West Main Street i Waterbury Green, pozostałość po pierwotnym miejskim parku, który został nazwany "jednym z najbardziej atrakcyjnych parków śródmiejskich w Nowej Anglii".

Zielony Rynek był pierwszym centrum miasta, a budynki wokół niego reprezentowały wszystkie rodzaje zastosowań, od domów mieszkalnych, przez kościoły, po budynki użyteczności publicznej. Wiele wczesnych budynków zostało usuniętych w miarę rozwoju i industrializacji miasta. Pobliski Exchange Place, skrzyżowanie miejskich linii tramwajowych, stał się później centrum handlu detalicznego. Niszczycielski pożar w 1902 r. spowodował, że miasto zaczęło się oczyszczać i odbudowywać. W jego następstwie budynki władz miejskich zostały przeniesione do nowego kompleksu miejskiego przy Grand Street, zaprojektowanego przez Cassa Gilberta zgodnie z zasadami ruchu City Beautiful.

Większość budynków, duże bloki handlowe, pochodzi z okresu największej prosperity przemysłowej miasta, z końca XIX i początku XX wieku. Kilka wcześniejszych budynków przetrwało niszczycielski pożar z 1902 roku. Wśród nich znajdują się dzieła wybitnych architektów lokalnych i krajowych, z których ostatni, oprócz Gilberta, to Henry Bacon i Henry Dudley. Obejmują one różne współczesne style architektoniczne, w szczególności styl Drugiego Odrodzenia, Odrodzenia Gruzińskiego i Odrodzenia Romańskiego.

W 1983 r. obszar ten został uznany za dzielnicę historyczną i wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych. W tym czasie w dzielnicy znajdowały się trzy obiekty wpisane do rejestru, w tym kompleks miejski i para domów, które wymieniono razem. Od tego czasu na listę wpisany został także inny stary hotel, który również stanowi jeden z obiektów.