Framingham Reservoir No. 3 Dam and Gatehouse, Framingham

Framingham Reservoir No. 3 Dam and Gatehouse to zabytkowy obiekt wodociągowy we Framingham w stanie Massachusetts. Znajduje się na południowo-wschodnim krańcu zbiornika Framingham Reservoir No. 3, przy Massachusetts Route 9. Zostały zbudowane w latach 1876-78 jako część rozbudowy publicznego systemu zaopatrzenia w wodę miasta Boston. Tama ma długość 2280 stóp i obejmuje obszar 253 akrów w dziale wodnym rzeki Sudbury. Jest to największy z trzech zbiorników Framingham, które zostały zbudowane w tym czasie. Rdzeń zapory zbudowany jest z granitowego gruzu ułożonego w cemencie. Na zaporze znajduje się wyłożony granitem obszar opadowy o długości 100 stóp, który pierwotnie był zwieńczony falochronami. Na końcu obszaru obwałowania, najbliżej drogi nr 9, stoi budynek bramny, granitowa konstrukcja z prostokątnym blokiem głównym i mniejszym skrzydłem. Obie części mają stromy dach łupkowy. Drzwi znajdują się we wnęce z okrągłym łukiem, a budynek zwieńczony jest kopułą. Znajdują się w nim sterowniki dwóch czterostopowych magistral połączonych z akweduktem Sudbury przez budynek bramny przy zbiorniku nr 1. Woda jest kierowana albo bezpośrednio za tamę do zbiornika nr 1, albo przez czterostopowe magistrale do budynku bramnego Sudbury Aqueduct.

Tama została zbudowana przez wykonawców z Worcester, a portiernia przez Benjamina Dewinga z Bostonu według projektu bostońskiego architekta miejskiego George'a Clougha. Od czasu budowy zbiornik, znany także jako Foss Reservoir, został połączony otwartym kanałem ze zbiornikiem Sudbury, a jego brzegi zostały zmodernizowane. Prawie cała woda z tego zbiornika pochodzi ze zbiornika Sudbury, ponieważ jego własny naturalny dział wodny jest bardzo ograniczony. Spośród wszystkich zbiorników Framingham, zbiornik nr 3 jest jedynym, który był regularnie wykorzystywany jako aktywne źródło wody ze względu na lepszą jakość wody niż w zbiornikach położonych na południe. Zbiornik ten nie jest już czynny, ale jest utrzymywany jako źródło awaryjne. Jest to jedyny zbiornik we Framingham, który nadal jest wykorzystywany jako źródło awaryjne. W 1990 roku tama i budynek bramny zostały wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków.