Socony–Mobil Building, Nowy Jork

Budynek Socony-Mobil, znany również jako 150 East 42nd Street, to 45-piętrowy wieżowiec o wysokości 572 stóp, znajdujący się w dzielnicach Murray Hill i East Midtown na Manhattanie w Nowym Jorku. Zajmuje obszar ograniczony ulicami 41. i 42. ulicy, Lexington Avenue i Third Avenue.

Budynek Socony-Mobil składa się z trzypiętrowej podstawy z głównym wejściem od 42. ulicy, drugim wejściem od Lexington Avenue i piwnicą widoczną wzdłuż Trzeciej Alei. Powyżej podstawy znajduje się 42-piętrowa wieża, która nadaje budynkowi maksymalną wysokość. Od zachodu i wschodu budynek jest otoczony skrzydłami, które wznoszą się do 13. piętra. Piętra powyżej podstawy są w całości pokryte stalą nierdzewną, składającą się z 7000 paneli. Konstrukcja została zaprojektowana w dwóch częściach. Konsultant John B. Peterkin zaprojektował pierwotne plany, aby spełnić wymagania uchwały o zagospodarowaniu przestrzennym z 1916 r. natomiast architekci Harrison & Abramovitz zaangażowali się w projekt w 1952 r. i przeprojektowali budynek w stylu międzynarodowym i modernistycznym.

Budynek Socony-Mobil został zbudowany w latach 1954-1956 jako inwestycja spekulacyjna przez Petera B. Ruffina, który nabył długoterminową dzierżawę od właścicieli terenu, rodziny Goelet. Ruffin namówił kilku najemców do wprowadzenia się do budynku 150 East 42nd Street, w tym firmę naftową Socony-Mobil, która po ukończeniu budowy zajmowała połowę budynku. W 1966 r. budynek Socony-Mobil Building został przemianowany na Mobil Building, a w 1987 r. sprzedany firmie Hiro Real Estate Company. Po serii remontów w latach 90. został sprzedany inwestorowi Davidowi Wernerowi w 2014 roku. W 2003 roku budynek został uznany za zabytek Nowego Jorku.