Drozd wędrowny

Amerykański rudzik to popularny gatunek wędrownego ptaka śpiewającego z rodziny drozdowatych, występujący w całej Ameryce Północnej. Znanych jest siedem podgatunków tego ptaka. Rudziki są aktywne w ciągu dnia i żywią się głównie bezkręgowcami, owocami oraz jagodami. Budują gniazda z trawy, gałązek i błota już wczesną wiosną. Drapieżniki, takie jak jastrzębie, koty i węże, stanowią dla nich zagrożenie, lecz co interesujące, rudziki mają zdolność do eliminacji jaj krowianki.

Amerykański rudzik został po raz pierwszy opisany przez Carla Linneusza w 1766 roku. Nie jest uznawany za gatunek zagrożony i cechuje się liczną populacją, choć bywa nosicielem wirusa Zachodniego Nilu. Ich dieta, oparta głównie na bezkręgowcach i owocach, zimą uzupełniana jest jagodami. Rudziki charakteryzuje unikalna metoda żerowania: biegną, po czym nagle zatrzymują się, aby zlokalizować zdobycz przy użyciu zmysłów.

Pod względem rozmnażania, rudziki przystępują do działania zaraz po powrocie do swoich letnich siedlisk. Zazwyczaj mają dwa do trzech lęgów w sezonie. Samica odpowiedzialna jest za budowę gniazda i inkubację jaj. Po wykluciu pisklęta są karmione głównie dżdżownicami, owadami i jagodami. Młode opuszczają gniazdo po około dwóch tygodniach, lecz rodzice kontynuują opiekę nad nimi, aż staną się samodzielne.

Jednym z najbardziej urokliwych aspektów amerykańskiego rudzika jest jego śpiew. Ich melodie są dość skomplikowane, różnią się w zależności od regionu i zawierają specyficzne wezwania odpowiednie do różnych sytuacji.