Szopik pręgoogonowy

Poznaj kotofretkę, znaną również pod wieloma innymi nazwami, takimi jak kot pierścieniasty, kot górniczy czy bassarisk. Ten mały ssak z rodziny szopowatych zamieszkuje suche regiony Ameryki Północnej. Jest dobrze przystosowany do życia na obszarach zmienionych przez człowieka i choć w przeszłości był łapany dla futra, obecnie jest sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN.

Kotofretka ma sierść w kolorze od jasnobrązowego do ciemnobrązowego oraz charakterystyczny czarno-biały „pierścieniowy” ogon. Jest mniejsza od przeciętnego kota domowego, z długością ciała wynoszącą około 30–42 cm, a ogon mierzy 31–44 cm.

Te zwierzęta są nocne, wychodząc głównie po zmroku. Są doskonałymi wspinaczami, używając swoich długich ogonów do utrzymania równowagi. Choć preferują życie w samotności, mogą dzielić legowisko lub czasem wzajemnie się pielęgnować. Oznaczają swoje terytorium odchodami i mają bardzo zagęszczony mocz, aby oszczędzać wodę. Ich dieta jest dość zróżnicowana, obejmując małe kręgowce, owady, owoce i inne rośliny.

Można je spotkać w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych oraz w częściach Meksyku, gdzie uwielbiają skaliste pustynne siedliska. Swoje domy zakładają w pustych drzewach lub opuszczonych budynkach. Ich umiejętności wspinaczkowe są na najwyższym poziomie dzięki elastycznym stawom skokowym i długiemu ogonowi, który służy do utrzymania równowagi. Choć są aktywnymi łowcami i raczej nieśmiałymi wobec ludzi, są fascynujące do obserwacji.

Wiosną rozpoczyna się sezon rozrodczy kotofretek. Po kopulacji samica rodzi 2–4 młode po okresie ciąży trwającym 45–50 dni. Młode szybko dorastają, osiągając dojrzałość płciową w wieku dziesięciu miesięcy i żyjąc około siedmiu lat na wolności. Co ciekawe, kotofretki można oswoić i były kiedyś trzymane jako zwierzęta domowe przez górników i osadników do kontrolowania szkodników, co przyniosło im przydomek „kot górniczy”.