Ser tylżycki

Ser Tylżycki, znany również jako ser Tilsiter, to jasnożółty, półtwardy ser o bogatej historii. Powstał po raz pierwszy w połowie XIX wieku dzięki prusko-szwajcarskim osadnikom z doliny Emmental, a dokładnie przez rodzinę Westphalów. Osiedlili się oni w Swietłogorsku w Rosji — wcześniej znanym jako Tylża — nad rzeką Niemen, na terenie dawnego Prus Wschodnich. Ponieważ nie mogli znaleźć wszystkich oryginalnych składników w nowym miejscu, ser nabrał unikalnych cech, wynikających z lokalnego klimatu oraz występowania różnych pleśni, drożdży i bakterii. To nadało serowi Tylżyckiemu bardziej intensywny i pełny smak. Ser został nazwany na cześć miasta, w którym powstał.

Tilsiter ma średnio twardą konsystencję z nieregularnymi dziurami lub pęknięciami i zazwyczaj produkowany jest z pasteryzowanego mleka krowiego. Zawartość tłuszczu w mleku może wynosić od 30% do 60%. Ser ma ciemnożółtą skórkę i wymaga dodatkowych dwóch miesięcy dojrzewania po produkcji. Często jest aromatyzowany nasionami kminku i pieprzem, co czyni go doskonałym dodatkiem do solidnych chlebów żytnich lub razowych oraz ciemnych piw. Jest to wszechstronny ser, który można podawać na wiele sposobów: pokrojony w kostkę w sałatkach, roztopiony w sosach, na ziemniakach, w tartach lub na burgerach.

Szwajcaria produkuje ser Tilsiter od 1893 roku, a Niemcy rozpoczęły produkcję w 1920 roku pod chronioną marką Holsteiner Tilsiter. Szwajcarski Tilsiter występuje w trzech głównych odmianach: łagodnej wersji z pasteryzowanego mleka (zielona etykieta), intensywniejszej w smaku z świeżego, niepasteryzowanego mleka (czerwona etykieta) oraz wersji wzbogaconej śmietaną, produkowanej z pasteryzowanego mleka z dodatkiem śmietany (żółta etykieta).

Po II wojnie światowej, kiedy Tylża stała się częścią radzieckiego obwodu kaliningradzkiego, produkcja serów w stylu Tilsiter kontynuowana była w Szwajcarii i Niemczech. Obecnie ser Tylżycki produkowany jest również na Litwie, w Polsce, Finlandii, Australii i jest dostępny w USA.