Krzyżodziób świerkowy

Krzyżodziób świerkowy, znany także jako krzyżodziób pospolity w Eurosyberii, to niewielki, uroczy ptak z rodziny łuszczaków, wyróżniający się kilkoma unikalnymi cechami. Jedną z najbardziej charakterystycznych jest ich skrzyżowany dziób, doskonale przystosowany do wydobywania nasion z szyszek i owoców drzew iglastych. Te małe ptaki występują w różnych intensywnych kolorach: samce są zazwyczaj czerwone lub pomarańczowe, podczas gdy samice mają tendencję do bycia zielonymi lub żółtymi. Jednak ich kolory i kształty dziobów mogą znacznie się różnić.

Krzyżodzioby świerkowe można znaleźć w Ameryce Północnej, Europie i Azji, głównie w lasach świerkowych i sosnowych, gdzie się rozmnażają. Preferują gniazdowanie na drzewach iglastych i zazwyczaj składają od 3 do 5 jaj. Chociaż zazwyczaj pozostają w swoich rodzimych regionach, mogą przemieszczać się na południe, jeśli ich zapasy żywności się wyczerpią. Poza sezonem lęgowym tworzą stada i czasami mieszają się z innymi gatunkami krzyżodziobów.

Pod względem systematycznym, krzyżodziób świerkowy jest blisko spokrewniony z krzyżodziobem sosnowym i krzyżodziobem szkockim, a odróżnienie ich tylko na podstawie upierzenia może być trudne. W Ameryce Północnej różne populacje krzyżodziobów świerkowych wykształciły unikalne odgłosy i nawyki żywieniowe, dostosowane do specyficznych gatunków drzew iglastych. To wywołało pewne debaty wśród ornitologów, czy te różne typy odgłosów powinny być klasyfikowane jako odrębne gatunki.

W rejonie Morza Śródziemnego żyją krzyżodzioby dużodziobe, które żywią się nasionami sosny i mogą być krzyżodziobami sosnowymi lub nawet nowymi gatunkami. Należą do nich krzyżodziób balearski, krzyżodziób północnoafrykański, krzyżodziób cypryjski i nieokreślony krzyżodziób bałkański. Co ciekawe, ich upierzenie różni się w zależności od zawartości antocyjanów w szyszkach, którymi się żywią.