Żuk gnojowy

Żuk gnojowy, naukowo nazywany Geotrupes stercorarius, to fascynujący chrząszcz kopiący w ziemi. Osiąga około 2,5 cm długości i ma ciemne, lekko połyskujące ciało, które czasami przybiera niebieskawy odcień. Jego solidna, łukowata sylwetka oraz siedem rzędów punktów na każdej z pokryw skrzydłowych (elytronów) sprawiają, że jest łatwo rozpoznawalny. Głowa tego chrząszcza przypomina kształtem łopatę, a krótkie czułki zakończone są wachlarzowatymi strukturami. Nogi wyposażone są w liczne kolce, ułatwiające kopanie.

Jak przystało na chrząszcza gnojowego, żuk gnojowy odżywia się głównie odchodami zwierząt roślinożernych. Można go najczęściej spotkać na terenach wypasowych, gdzie pasie się bydło. Wieczorami te chrząszcze krążą wokół zwierząt na ziemi, wydając ćwierkające dźwięki za pomocą tylnych nóg.

Wiosną samce i samice żuków gnojowych łączą siły, aby wykopać tunel pod stertą gnoju, który może osiągnąć długość nawet 50 cm. Samica tworzy boczne korytarze, wypełniając je odchodami i składając tam jaja. Następnie zamyka te komory większą ilością gnoju. Larwy, które wykluwają się z jaj, spędzają około roku, odżywiając się tym gnojem, zanim przeobrażą się w poczwarki. W końcu dorosłe chrząszcze wyłaniają się z tych poczwarek.