Stuletnie jaja

Stuletnie jaja, często nazywane jajami konserwowanymi, jajami stuletnimi, jajami tysiącletnimi lub jajami milenijnymi, są unikalnym chińskim przysmakiem. Te jaja, które mogą pochodzić od kaczek, kur lub przepiórek, przechodzą proces konserwacji polegający na pokryciu ich mieszanką gliny, popiołu, soli, wapna i łusek ryżowych na okres od kilku tygodni do kilku miesięcy. Efektem jest ciemnozielone do szarego żółtko o kremowej konsystencji i intensywnym smaku oraz przezroczyste, ciemnobrązowe białko jajka o słonym smaku.

Początki stuletnich jaj prawdopodobnie wywodzą się z konieczności konserwowania jaj przy użyciu gliny alkalicznej. Tradycyjna metoda opierała się na użyciu kombinacji popiołu drzewnego, tlenku wapnia i soli. Współczesne techniki uprościły ten proces, mocząc surowe jaja w roztworze soli kuchennej, wodorotlenku wapnia i węglanu sodu.

Stuletnie jaja można jeść samodzielnie lub wkomponować w różne potrawy. Doskonale komponują się z marynowanym imbirem, tofu lub congee, a także występują w potrawie znanej jako "stare i świeże jaja", która łączy stuletnie jaja ze świeżym omletem jajecznym.

Pomimo swojej popularności, istnieją obawy dotyczące bezpieczeństwa stuletnich jaj, szczególnie gdy niektórzy producenci używają toksycznych związków, takich jak tlenek ołowiu, aby przyspieszyć proces konserwacji. W odpowiedzi rząd chiński wprowadził przepisy monitorujące dodatki do żywności i zapewniające spełnianie standardów bezpieczeństwa.

Istnieją również pewne mity dotyczące stuletnich jaj, takie jak fałszywe przekonanie, że są one przygotowywane poprzez moczenie jaj w końskim moczu. Twierdzenie to nie jest poparte żadnymi dowodami.

Stuletnie jaja mają bogatą historię sięgającą co najmniej czterech wieków, z opowieściami o ich odkryciu w czasach dynastii Ming. Są one podstawą kuchni chińskiej i używane w wielu potrawach. Pomimo sporadycznych obaw dotyczących ich produkcji, stuletnie jaja pozostają ukochanym przysmakiem dla wielu.