Mundżak chiński

Chiński muntiak, znany również jako muntiak Reevesa, to niewielki jeleń pochodzący z południowo-wschodnich Chin oraz Tajwanu. Został także wprowadzony do krajów takich jak Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Irlandia i Japonia. Nazwany na cześć Johna Reevesa, pracownika Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, ten jeleń wyróżnia się rudobrązową sierścią, prążkowanymi znakami na twarzy oraz kremowobiałym brzuchem. Samce posiadają krótkie poroże i długie górne kły, podczas gdy samice mają kostne guzki na czołach oraz czarne plamy.

Muntiaki mają zróżnicowaną dietę, spożywając zioła, kwiaty, pędy, jagody i orzechy. Jedną z ich unikalnych cech jest charakterystyczne szczekanie, które wydają szczególnie w okresie godowym lub gdy czują się zagrożone. Zazwyczaj przebywają w lasach i zaroślach, preferując samotniczy tryb życia i wykazując największą aktywność o świcie i zmierzchu. Każdy jeleń broni swojego terytorium, używając wydzielin gruczołów do oznaczania granic.

Rozmnażanie odbywa się przez cały rok, a samice osiągają dojrzałość płciową już w ciągu pierwszego roku życia. Okres ciąży trwa od 209 do 220 dni.

W miejscach takich jak Wielka Brytania i Japonia, gdzie chiński muntiak został wprowadzony, istnieją obawy dotyczące jego inwazyjności i szybkiego wzrostu populacji. Działania ochronne różnią się w zależności od regionu. Na przykład w Hongkongu istnieją lokalne przepisy chroniące te jelenie. Pomimo ich wartości użytkowej, związanej z miękką skórą i wartością kulinarną, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje chińskiego muntiaka jako gatunek najmniejszej troski, ponieważ są powszechnie występujące i mają szeroki zasięg.