Lis stepowy

Lis korsak, często określany mianem lisa stepowego, to średniej wielkości drapieżnik, który zamieszkuje rozległe obszary Azji Środkowej, Mongolii oraz północno-wschodnich Chin. Od 2004 roku IUCN klasyfikuje go jako gatunek „najmniejszej troski”, chociaż ich populacje mogą się znacznie różnić w czasie. Nazwa „korsak” wywodzi się od rosyjskiego słowa „korsák”, które z kolei ma tureckie korzenie w słowie „karsak”.

Futro tych lisów zmienia się w zależności od pory roku, przybierając odcienie od szarego do żółtawego, z jaśniejszym podbrzuszem oraz charakterystycznymi oznaczeniami wokół pyska, podbródka i gardła. Przystosowane do suchych klimatów, lisy korsak potrzebują niewielkiej ilości wody. Ich dieta składa się głównie z owadów i małych gryzoni, choć od czasu do czasu polują na większą zdobycz. Są nocnymi drapieżnikami, co oznacza, że są aktywne głównie w nocy i prowadzą wędrowny tryb życia, tworząc czasami grupy podczas polowania.

Lisy korsak preferują otwarte, trawiaste stepy i półpustynie, unikając gęstej roślinności oraz śniegu głębszego niż około 15 cm. Schronienia szukają w norach, które chronią je przed surowymi warunkami pogodowymi i drapieżnikami, często dzieląc te nory ze swoimi socjalnymi grupami. Chociaż są znakomitymi wspinaczami, nie należą do najszybszych biegaczy.

Sezon rozrodczy trwa od stycznia do marca, podczas którego tworzą monogamiczne pary. Po okresie ciąży, trwającej od 52 do 60 dni, samica zazwyczaj rodzi od dwóch do sześciu młodych. Młode osiągają dojrzałość płciową w wieku około 9 do 10 miesięcy i mogą żyć do 9 lat na wolności.

Pod względem ewolucyjnym, lis korsak jest blisko spokrewniony z lisem rudym, lisem preriowym i lisem polarnym, a jego najbliższym krewnym jest lis tybetański. Pomimo że stawiają czoła takim zagrożeniom jak kłusownictwo dla ich futra czy klęski żywiołowe, ich populacja pozostaje generalnie stabilna. Od 2008 roku lis korsak nadal figuruje jako gatunek „najmniejszej troski” na Czerwonej Liście IUCN.