Kruk wielkodzioby

Biało-szyi kruk, fascynujący ptak zamieszkujący wschodnią i południową Afrykę, jest nieco mniejszy od swojego bardziej znanego kuzyna, kruka zwyczajnego. Można go rozpoznać po krótszym ogonie, charakterystycznym masywnym dziobie zakończonym białą końcówką oraz białej plamie piór na szyi. Ten ptak jest mistrzem przestworzy, znanym ze swoich imponujących zdolności w szybowaniu i delikatniejszych uderzeń skrzydeł w porównaniu do innych przedstawicieli rodziny krukowatych.

Przejdźmy do konkretów: biało-szyi kruk mierzy od 50 do 54 cm długości, ma rozpiętość skrzydeł od 75 do 86 cm i waży od 762 do 865 gramów.

Jeśli chodzi o wokalizację, dźwięki wydawane przez tego kruka są podobne do głosów kruka zwyczajnego, ale mają bardziej chrapliwy ton. Co ciekawe, potrafi również naśladować różne dźwięki, co najczęściej obserwuje się w warunkach niewoli.

Biało-szyie kruki zazwyczaj można spotkać w otwartych, górzystych rejonach wschodniej i południowej Afryki. Gnieżdżą się również w małych miasteczkach i wsiach, preferując obszary z pobliskimi górami lub wzgórzami, które wykorzystują do nocowania i gniazdowania.

Jeśli chodzi o dietę, te kruki są bardzo wszechstronne. Żerują głównie na ziemi, ale także na drzewach, konsumując mieszankę padliny, owoców, ziaren, owadów, a nawet resztek ludzkiego jedzenia. Jednym z ich bardziej unikalnych zachowań żywieniowych jest zrzucanie żółwi z wysokości, aby rozbić ich skorupy.

Biało-szyie kruki zazwyczaj tworzą stada po opuszczeniu rodzicielskiego gniazda, lecz gdy dojrzeją, łączą się w pary i zakładają własne terytoria. Ich gniazda budowane są z gałązek i wyścielane trawą, włosami oraz wełną. Gniazda te często znajdują się na półkach skalnych lub okazjonalnie na drzewach, a typowy lęg składa się z 3 do 5 jaj.