Calder and Hebble Navigation

The Calder and Hebble Navigation to szeroka śródlądowa droga wodna, ze śluzami i otworami mostowymi, które są odpowiednie dla łodzi o szerokości 14 stóp, w West Yorkshire w Anglii. Prace budowlane mające na celu usprawnienie rzek Calder i Hebble rozpoczęły się w 1759 roku, a początkowy projekt, obejmujący 5,7 mil nowych przekopów, został ukończony w 1770 roku i od momentu otwarcia pozostaje żeglowny. Wprowadzono znaczące ulepszenia, w tym odgałęzienie Salterhebble do Halifaxu, otwarte w 1828 roku, oraz coraz dłuższe przekopy pozwalające ominąć odcinki rzek. Do rozwoju handlu przyczyniło się otwarcie kanału Rochdale w 1804 roku, który zapewnił przelotową trasę z Sowerby Bridge do Manchesteru. W latach trzydziestych XIX wieku pojawiły się plany całkowitej rezygnacji z odcinków rzecznych, ale zostały one zmodyfikowane w związku z potrzebami właścicieli młynów i innych właścicieli gruntów nadrzecznych.

Wraz z pojawieniem się kolei kanał został wydzierżawiony w 1843 roku firmie Manchester and Leeds Railway, ale później uznano to za nielegalne i od września 1847 roku do 1885 roku kanał dzierżawiła firma Aire and Calder Navigation, z którą Calder and Hebble Navigation łączyła się na jego wschodnim końcu. Niektóre śluzy zostały powiększone, ale wiele nie, a ponieważ zostały zaprojektowane dla Yorkshire Keels, należą do najkrótszych w angielskiej sieci dróg wodnych - mają 57 stóp. W XX wieku żegluga stała się ślepą uliczką, ale w związku z rosnącym zainteresowaniem rekreacyjnym wykorzystaniem kanałów, w 1996 roku ponownie otwarto trans-penniński kanał Rochdale, a w 2001 roku wąski kanał Huddersfield, dzięki czemu żegluga stała się częścią trzech Pennińskich Pierścieni Turystycznych.