Aubrey holes, Stonehenge

Doły Aubreya to pierścień pięćdziesięciu sześciu dołów kredowych w Stonehenge, nazwanych tak na cześć siedemnastowiecznego antykwariusza Johna Aubreya. Datuje się je na najwcześniejsze fazy budowy Stonehenge pod koniec czwartego i na początku trzeciego tysiąclecia p.n.e. Pomimo dziesięcioleci sporów i analiz ich przeznaczenie jest nadal nieznane, choć często sugeruje się rolę astronomiczną.

Podczas zwiedzania pomnika w 1666 r. Aubrey zauważył pięć okrągłych wgłębień w ziemi i odnotował je w swoich zapiskach. Dopiero w latach dwudziestych XX wieku, podczas prac prowadzonych przez pułkownika Williama Hawleya, jego asystent Robert Newall zidentyfikował pierścień dołów, które nazwał na cześć Aubreya i jego wczesnych badań.

Bardziej prawdopodobne jest, że zagłębienia, które widział sam Aubrey, różniły się od tych, które obecnie noszą jego imię. Mike Pitts w artykule w Nature z 1981 roku zwrócił uwagę na to, że doły zostały zasypane tysiące lat przed wizytą Aubreya w tym miejscu. Świadczy o tym obecność późniejszych pochówków kremacyjnych i odłamków kamienia siarkowego w górnych partiach dołów. Fakt, że żaden z pozostałych antykwariuszy, którzy odwiedzili to miejsce, nie zauważył takich dołów, sugeruje, że nie były to obiekty trwałe. Pitts twierdzi, że były to raczej jamy po obiektach, które zostały niedawno usunięte. Sugeruje on, że być może w Stonehenge stały kolejne megality, które zajmowały te inne otwory, a teraz zaginęły.