Hartshill Castle, Nuneaton

Zamek Hartshill to zrujnowany zamek we wsi Hartshill na obrzeżach Nuneaton, w hrabstwie Warwickshire. Ze względu na erozję, problemy strukturalne i wandalizm znajduje się on w rejestrze zabytków zagrożonych przez Historic England.

Został zbudowany jako zamek typu motte and bailey w XII wieku przez Hugh de Hardreshull w 1125 roku. Robert de Hartshill zginął u boku Szymona de Montfort w bitwie pod Evesham w 1265 roku, a zamek popadł w ruinę. W 1330 roku został odbudowany przez Jana de Hardreshull.

W czasach Tudorów w narożniku wzniesiono dwór o konstrukcji szkieletowej. Obecnie pozostał po nim jedynie komin. Do dziś zachowały się wały ziemne zamku i resztki domu. Teren ten jest własnością prywatną. Uważa się, że w czasach Tudorów, po bitwie pod Bosworth, w posiadłości zatrzymał się król Henryk VII.

Żadne inne miejsce w Warwickshire nie ma takich dowodów na ciągłe zamieszkiwanie od najdawniejszych czasów jak Hartshill/Oldbury Ridge.

Plemiona z epoki kamiennej żyły tu w 10 000 lat p.n.e. Były to koczownicy, którzy nie podróżowali daleko, lecz wędrowali, zawsze wracając na te tereny po krzemienie, potrzebne im do wyrobu narzędzi i broni. Znajdowali je w glinie głazowej u podnóża Hartshill Ridge, w pobliżu rzeki Anker. W piasku i żwirze w pobliżu rzeki w Witherly znaleziono pozostałości krzemieni z epoki kamiennej oraz kości jeleni szlachetnych i nosorożców wełnistych.

Tak więc przez wieki ludzie z epoki kamienia i brązu, Rzymianie, Sasi, Duńczycy i Normanowie wycisnęli na tym terenie piętno swojego stylu życia.

W Domesday Survey z 1086 r. Hartshill jest znane jako Ardreshill. W czasach, gdy ścieżki przez las były głębokie i trudne do odnalezienia, mieszkało tu 13 rodzin.

Hugh De Hardreshill otrzymał posiadłość w 1125 roku. To właśnie on zbudował pierwszy system obronny: motte and bailey na terenie zamku, z widokiem na Atherstone. Mury były wykonane z drewna, a na szczycie motte znajdowała się drewniana wieża, która była domem dla pana dworu i jego rodziny, a także stanowiła punkt obserwacyjny.

Pierwszą kamienną budowlą na zamku była kaplica, wzniesiona w XIII wieku. Niewiele z niej pozostało ponad ziemią. Sto lat później drewniane palisady podzamcza zastąpiono kamiennymi murami o grubości 4 stóp i wysokości 15 stóp, przeprutymi poprzecznymi pętlami z piaskowca.

Po stronie zachodniej zachował się fragment wypełnionej wodą fosy. Zachowały się drzwi północne i ślady drzwi zachodnich, ale nie ma śladów wejścia głównego, które znajdowało się po stronie południowej. Prawdopodobnie w południowo-zachodnim narożniku znajdowała się wieża.

W północno-wschodnim narożniku około 1560 r. zbudowano późniejszy dom Tudorów, z którego zachował się jedynie południowo-wschodni komin. Reszta domu, z drewnianą konstrukcją i ścianami z wikliny i drewna, została rozebrana w latach 50. XX wieku.