Bridgwater Library, Bridgwater

Młyn miejski w Bridgwater znajduje się na końcu Blake Street, w Bridgwater, w Anglii, obok Blake Museum. Jest zasilany przez Durleigh Brook, który wpada do rzeki Parrett przez St Saviour's Clyse. Saviour's Clyse. Młyn pochodzi z czasów średniowiecza, później znany był jako Lytel Mill i służył do mielenia kukurydzy dla miasta. Jest to budynek wpisany na listę II stopnia.

Został wymieniony w Domesday Book z 1086 r. w wykazie zasobów miasta, z wartością 5 szylingów.

Wzmianki o nim pojawiają się także w różnych dokumentach Bridgwater Borough w latach 1361-1380 i ponownie w 1413 r.

Znalazł się on w Królewskim Statucie Elżbiety: Elżbieta I. 4 lipca 1587 r.

W zamian za te obietnice i za wielką wdzięczność okazaną przez nas mieszkańcom wspomnianej gminy, z przyjemnością i słusznie nakazujemy burmistrzowi, rejestratorowi i radnym wspomnianej gminy, aby ani oni, ani nikt z nich odtąd na zawsze nie pozwalał osobom zamieszkującym wspomnianą gminę na picie lub sprzedawanie piwa na jej terenie, ani na wykonywanie zawodu piwowara lub piwowarów na terenie wspomnianej gminy, Przedmieść lub Obwodów, na rozlewanie lub sprzedawanie piwa lub piwa na terenie wspomnianej gminy, ani na wykonywanie tajemnicy sztuki lub urzędów piwowara lub piwowarów na terenie wspomnianej gminy, jej Wolności lub Obwodów, lecz tylko ci, którzy od czasu do czasu mielą lub powodują mielenie wszystkich rodzajów kukurydzy, słodu i zboża w naszych młynach zwanych Little Mills w lub w pobliżu Bridgwater, o których mowa powyżej, ministrowie nas, naszych spadkobierców i następców, lub Ministrowie lub Młynarze Dzierżawców lub Rolników nas, naszych Spadkobierców i Następców, na czas tam wyznaczony lub wyznaczony do mielenia tego samego ziarna, słodu i kukurydzy, jeśli ci sami Rolnicy lub Młynarze mogą lub mogą wygodnie lub w rozsądnym czasie wysłać lub zrobić to samo, biorąc takie i podobne rozsądne Tolne, jak za dawnych czasów używali i powinni byli robić.W 1694 r. został on przebudowany w celu pompowania wody z potoku do cysterny pod miejskim Wysokim Krzyżem na Cornhill, skąd hochsztaplerzy roznosili wodę mieszkańcom. Pod ulicami zainstalowano drążone rury z wiązu, z których wiele zostało wykopanych podczas robót drogowych na przestrzeni lat. Pracę podjęli Richard Lowbridge, handlarz żelazem ze Stourbridge, i Daniel Dunnett, stolarz, który być może był odpowiedzialny za konstrukcję maszyn. Mniej więcej w tym samym czasie założyli oni wodociągi w Exeter i Barnstaple.

Na początku XIX wieku High Cross został zburzony, a miasto nie miało odpowiedniego zaopatrzenia w wodę aż do lat 70. XIX wieku, kiedy to Rada Miejska wybudowała wodociąg w Ashford.

Młyn został wystawiony na sprzedaż w kwietniu 1804 roku. Posiadał on koło młyńskie o średnicy 4,6 m, ale niewiele wiadomo o zastosowanych w nim maszynach. Zachowane dziewiętnastowieczne przekładnie wskazują, że kamienie młyńskie znajdowały się na górnym piętrze,

W XIX w. był używany jako młyn zbożowy, a w 1858 r. został przestawiony na napęd parowy, dla którego zbudowano przybudówkę mieszczącą silnik i kocioł wraz z kominem. Na afiszu reklamującym młyn do wynajęcia, opublikowanym około 1860 roku, odnotowano, że w młynie znajdowała się maszyna parowa o mocy 10 KM i 3 pary kamieni młyńskich. Wkrótce potem młyn stał się tartakiem. Pod koniec XIX w. młyn stał się nieużywany, a następnie został zajęty przez budowniczego, który był również miejskim inspektorem miar i wag. W latach 1920-1940 mieściła się w nim firma produkująca meble z wikliny, która w tamtych czasach była bardzo popularnym lokalnym rzemiosłem. Następnie był użytkowany przez miejscowego budowniczego, a w czasie II wojny światowej stanowił centrum dystrybucji dla Obrony Cywilnej.

W 1987 r. pojawił się na rynku i został zakupiony przez Bridgwater Museum Development Trust jako rozszerzenie Blake Museum. Przeprowadzono badania archeologiczne i opracowano plany renowacji młyna i włączenia go do muzeum, ale w 1995 r. zanim rozpoczęto prace, młyn został uszkodzony przez pożar, w wyniku którego zniszczeniu uległa większość dachu i górne piętro głównego młyna. Część dachu na końcu muzeum została uszkodzona, a kilka obrazów Johna Chubba zostało uszkodzonych przez dym i wymagało konserwacji.

Młyn został następnie kupiony przez Radę Okręgu Sedgemoor, która w ramach środków bezpieczeństwa obniżyła górne ściany uszkodzonej części, pozostawiając je na poziomie pierwszego piętra. Muzeum zostało przekazane Radzie Miasta Bridgwater w 2009 roku i jest obecnie zarządzane przez wolontariuszy. Wolontariusze usunęli gruz z wnętrza i odnowili dach stojącej części, dzięki czemu można było ją wykorzystać do przechowywania muzealnej kolekcji artefaktów wydobytych z wykopalisk archeologicznych. Później nad piwnicą głównego młyna położono drewnianą podłogę, aby umożliwić dostęp do budynku od strony ulicy.

Rada Miasta Bridgwater zatwierdziła w 2017 r. projekt przywrócenia młynowi głównemu jego pierwotnego profilu, a także koła, a obecnie przygotowywane są projekty i kosztorysy. Prace są organizowane przez Friends of Blake Museum. Po ich zakończeniu będzie to cenne uzupełnienie wyposażenia muzeum i miasta.