Dunston Staiths, Newcastle upon Tyne

Dunston jest szczególnie znane z drewnianych klepek węglowych, po raz pierwszy otwartych w 1893 r. jako konstrukcja służąca do załadunku węgla z zagłębia North Durham na statki. W latach 20-tych XX wieku z klepek ładowano 140 000 ton węgla tygodniowo, a wykorzystywano je aż do lat 70-tych XX wieku. Były one także punktem przeładunkowym koksu produkowanego w pobliskich Zakładach Koksowniczych Norwood oraz smoły ołówkowej produkowanej w Zakładach Smołowych Thomas Ness z produktów ubocznych z zakładów Norwood i gazowni Redheugh. Przez cały okres eksploatacji siła napędowa do przetaczania wagonów na bocznicach oraz na ich rozległych bocznicach, znanych jako Norwood Coal Yard, pochodziła z lokomotyw MPD Gateshead. Produkcja koksowni stopniowo malała wraz z kurczeniem się przemysłu węglowego, a w 1980 roku zostały one ostatecznie zamknięte i częściowo rozebrane. Linie kolejowe prowadzące do kowar zostały zlikwidowane, co umożliwiło rozbiórkę kilku niskich mostów, które stały się uciążliwe dla przewoźników autobusowych, ograniczając trasy przejazdu piętrowym pojazdom w tym rejonie. Przez wiele lat mężczyźni pracujący przy budowie klepek, znani jako teemers i trimmers, mieli swój własny pokój w pobliskim klubie Dunston Excelsior. Każdy, kto nie był zatrudniony w klubie lub na krosnach, miał tam wstęp tylko za zaproszeniem, a stelmachowie mieli reputację bezceremonialnego wyrzucania każdego, kto nie przestrzegał tej zasady.