Parc le Breos, Swansea

Parc le Breos był wielkim średniowiecznym parkiem jeleni w południowej części półwyspu Gower, około osiem mil na zachód od Swansea w Walii i około 1+1⁄4 mili na północ od Kanału Bristolskiego. Park był zamkniętym, owalnym obszarem o obwodzie 6,7 mili, obejmującym około 2000 akrów i mającym wymiary 2+1⁄2 mili na nieco ponad 1+3⁄4 mili. Parc le Breos został założony w latach 20. XII wieku przez Jana de Braose, marszałka Gower i męża Małgorzaty Ferch Llywelyn, córki Llywelyn Fawr. Poza hodowlą jeleni, park otrzymywał dochody z agistment, pannage, sprzedaży dzikiego miodu, paproci i martwego drewna. Istnieją dowody na istnienie w parku zagród dla królików. Nie wiadomo, czy były one wolne, czy domowe.

Granicę parku wyznaczał pierwotnie drewniany płot, ustawiony na szczycie wału ziemnego wewnątrz rowu. Niektóre jego fragmenty zachowały się do dziś.

Prehistoryczne znaleziska i zagroda z epoki żelaza wskazują, że obszar Parc le Breos był zasiedlony przez ludzi współczesnych od najdawniejszych czasów.