Coregonus vandesius

Sieja, znana również jako Coregonus vandesius, to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych, występujący w Wielkiej Brytanii. Niestety, od lat 60. XX wieku obserwuje się systematyczny spadek ich liczebności, a w niektórych miejscach całkowicie wyginęły. Nadal można je jednak spotkać w jeziorach Bassenthwaite i Derwent Water.

Co jest przyczyną ich spadku liczebności? Głównymi winowajcami są eutrofizacja (czyli nadmierne wzbogacenie wód w składniki odżywcze, prowadzące do nadmiernego wzrostu roślin i niedoboru tlenu) oraz introdukcja obcych gatunków ryb, które zjadają jaja i młode sieje. Z powodu tych zagrożeń Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała sieję jako gatunek "zagrożony".

Naukowcy wciąż debatują na temat klasyfikacji siei. Niektórzy uważają ją za odmianę Coregonus albula, ryby szeroko rozpowszechnionej w północnej Europie. Nazwa "sieja" ma ciekawą historię, wywodzącą się od szkockiego słowa "vengis" i mającą korzenie w nowołacińskim, średniofrancuskim, a być może nawet celtyckim.

Sieje preferują głębokie, zimne jeziora i głównie żywią się drobnymi skorupiakami, takimi jak widłonogi. Prowadzą osiadły tryb życia, pozostając w jednym miejscu i żyją około sześciu lat, co sprawia, że są jednymi z najrzadszych ryb w Wielkiej Brytanii.

Historycznie sieje żyły w czterech miejscach w Wielkiej Brytanii: jeziorach Bassenthwaite i Derwent Water w Krainie Jezior oraz w Castle Loch i Mill Loch w Lochmaben w Szkocji. Niestety, sądzono, że zniknęły ze wszystkich tych miejsc poza Derwent Water, głównie z powodu zanieczyszczenia i inwazyjnych gatunków ryb. Jednak działania ochronne przynoszą sukcesy, takie jak introdukcja siei do Loch Skeen w Dumfries i Galloway w Szkocji.

Z ograniczoną liczebnością i trwającymi zagrożeniami, ochrona siei jest niepokojąca. Niemniej jednak, istnieje nadzieja. Ludzie intensywnie pracują nad przywróceniem ich siedlisk, a nawet rozważają ponowne wprowadzenie siei do jeziora Bassenthwaite. Trzymamy kciuki za te wyjątkowe ryby!