Rusałka żałobnik

Motyl Nymphalis antiopa, powszechnie znany jako żałobnik w Ameryce Północnej i rusałka żałobnik w Wielkiej Brytanii, jest fascynującym gatunkiem występującym w Eurazji i Ameryce Północnej. W stadium gąsienicy często nazywany jest kolczastą gąsienicą wiązową. Na przestrzeni lat był również znany pod nazwami takimi jak wielka niespodzianka i biała halka. Z długością życia wynoszącą od 11 do 12 miesięcy wyróżnia się jako jeden z najdłużej żyjących motyli.

W Stanach Zjednoczonych żałobnik jest uznawany za stanowego owada Montany. Nazwa "żałobnik" pochodzi z kilku języków europejskich, podczas gdy "rusałka żałobnik" wywodzi się od odkrycia dwóch okazów w Camberwell w Londynie w 1748 roku.

Te motyle są dość adaptacyjne i można je znaleźć w Ameryce Północnej, północnej Eurazji, a czasami w Azji i Japonii. Rozwijają się w różnych środowiskach, zwłaszcza w lasach liściastych i obszarach górzystych. Z rozpiętością skrzydeł dochodzącą do czterech cali, ich charakterystyczne oznaczenia sprawiają, że są łatwe do zidentyfikowania.

Jeśli chodzi o rozmnażanie i rozwój, żałobniki są poligyniczne i przechodzą pełną metamorfozę. Mają wiele pokoleń rocznie i wchodzą w stan diapauzy (rodzaj hibernacji), aby przetrwać niekorzystne warunki. Ich cykl życiowy obejmuje etapy jaja, larwy, poczwarki i dorosłego owada. Samice składają jaja na roślinach żywicielskich, a gąsienice głównie żywią się liśćmi. Gatunek ten wykorzystuje mechanizmy hormonalne do regulacji wzrostu i rozmnażania.

Co ciekawe, żałobniki są znane ze swojego migracyjnego zachowania. Niektóre z nich zostały udokumentowane podróżując na długie dystanse, na przykład z Niemiec do Grecji. Ich dieta składa się głównie z soku drzew, opadłych owoców i spadzi mszyc. Pomimo zagrożeń ze strony drapieżników, wykształciły różne taktyki obronne, takie jak kamuflaż, zachowanie grupowe i zwinny lot.

W literaturze rusałka żałobnik pojawiała się, podkreślając jej kulturowe znaczenie. W niektórych regionach prowadzone są działania ochronne mające na celu ich zabezpieczenie, a trendy populacyjne wykazują zmienność w różnych obszarach. Badacze przeprowadzili liczne badania w celu zrozumienia, jak czynniki środowiskowe wpływają na ich cechy fizyczne. Istnieje również kilka uznanych podgatunków żałobnika, z których każdy ma swoje unikalne cechy.