Dławigad indyjski

Dławigad indyjski – gatunek ptaka z rodziny bocianów występujący w południowej i południowo-wschodniej Azji. Bliski zagrożenia wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków.

Cechy gatunku

Upierzenie tułowia łącznie z szyją jest w przeważającej części białe. Czarne pióra widoczne są na skrzydłach, ogonie, oraz na piersi, tworząc na niej charakterystyczny pas. Głowa dorosłego osobnika jest w kolorze pomarańczowym i pozbawiona piór. Dziób jest lekko zakrzywiony ku dołowi i ma intensywną ciemnożółtą barwę. Charakterystyczne dla tego gatunku dławigadów jest różowe zabarwienie piór na ogonie i skrzydłach. Samice i samce wyglądają podobnie.

Wymiary

• Wysokość stojącego ptaka: 93–100 cm.

Masa ciała

2–3,5 kg.

W parach samce są przeważnie większe od samic.

Biotop

Bagna, tereny podmokłe, okolice rzek, jezior, zalane pola, rzadko również wybrzeża i solniska.

Pożywienie

Żywi się niemal wyłącznie rybami, przeważnie liczącymi od 5 do 25 cm długości. Niekiedy zjada też gady, płazy bezogonowe, skorupiaki i owady.

Rozmnażanie

Samica składa od 2–5 jaj w gnieździe na drzewie. Obserwowano długość wysiadywania od 27 do 32 dni. Młode do wieku około trzech tygodni są niemal cały czas pod opieką dorosłych. Zaczynają ćwiczyć używanie skrzydeł mając około 25–30 dni, jednak zdolność lotu uzyskują dopiero po 60–70 dniach życia.