Dzioborożec rudy

Rdzawoszyi dzioborożec to imponująco duży ptak występujący głównie w północno-wschodnich Indiach, szczególnie w Arunachal Pradesh, a także na całym subkontynencie indyjskim i w Azji Południowo-Wschodniej. Niestety, w Nepalu wyginął z powodu polowań i utraty siedlisk, a na wolności pozostało mniej niż 10 000 dorosłych osobników.

Samce dzioborożców wyróżniają się rdzawobrązowym upierzeniem na głowie, szyi i dolnej części ciała, podczas gdy samice są przeważnie czarne. Młode dzioborożce nie mają charakterystycznych górnych grzbietów na dziobie, które posiadają dorosłe ptaki.

Te ptaki można spotkać od północno-wschodnich Indii aż po zachodnią Tajlandię i północno-zachodni Wietnam. W Indiach były widziane w kilku obszarach chronionych, takich jak Park Narodowy Namdapha i Park Narodowy Manas. Zazwyczaj zamieszkują górzyste i pagórkowate lasy na wysokościach od 150 do 2 200 metrów, ale można je również spotkać w suchych lasach.

Sezon lęgowy rdzawoszyich dzioborożców trwa od marca do czerwca. Preferują wysokie drzewa z szerokimi pniami do gniazdowania. Działania na rzecz ochrony tych ptaków są dość intensywne. Są one wymienione w załącznikach I i II CITES, a organizacje takie jak Wildlife Trust of India i Departament Leśnictwa Arunachal Pradesh aktywnie pracują nad ich ochroną. Inicjatywy takie jak Program Adopcji Gniazd Dzioborożców mają na celu zabezpieczenie tych wspaniałych ptaków. Dzięki zwiększonej wiedzy na temat ich zasięgu i populacji pojawił się nawet nacisk na zmianę ich statusu w IUCN z "Narażony" na "Bliski Zagrożenia".