Pelikan indyjski

Pelikan indomalajski, znany również jako pelikan szary, to fascynujący ptak zamieszkujący południową Azję, od Pakistanu po Indonezję. Łatwo go rozpoznać dzięki przeważająco białemu upierzeniu, szaremu grzebieniowi i brązowawemu ogonowi. W przeciwieństwie do wielu innych ptaków, pelikany indomalajskie nie migrują na duże odległości, lecz przemieszczają się lokalnie, zazwyczaj przebywając na płytkich, słodkowodnych terenach.

Te pelikany są znane ze swojej towarzyskiej natury, szczególnie w kontekście rozmnażania. Wolą zakładać gniazda w koloniach w pobliżu terenów podmokłych, czasem nawet w bliskim sąsiedztwie osiedli ludzkich. Niestety, wiele z ich dużych kolonii lęgowych zniknęło na przestrzeni lat z powodu niszczenia siedlisk i ingerencji człowieka, co doprowadziło do spadku ich populacji. Niektóre populacje w Azji Południowo-Wschodniej wręcz wyginęły. Jednak dzięki intensyfikacji działań ochronnych, ich liczba zaczęła się odbudowywać. W efekcie, w 2007 roku ich status na Czerwonej Liście IUCN został podniesiony z „narażone” na „bliskie zagrożenia”.

Zachowanie pelikanów indomalajskich jest zazwyczaj ciche, choć w okolicach gniazd mogą być dość hałaśliwe. Polują na ryby, używając swoich worków gardłowych podczas pływania i zazwyczaj łowią samotnie lub w małych grupach. W sezonie lęgowym wykonują imponujące popisy godowe obejmujące nadymające się worki gardłowe i różne ruchy głowy. Gniazda budują na niskich drzewach, a po około 30-33 dniach wykluwają się pisklęta. Młode pelikany pozostają w pobliżu gniazda przez kilka miesięcy, aż są gotowe do samodzielnego życia.

Co ciekawe, pelikany te mogą być nosicielami specyficznych pasożytów, takich jak Renicola pelecani. Pomimo wyzwań związanych z utratą siedlisk i działalnością człowieka, trwające wysiłki na rzecz ochrony miały znacząco pozytywny wpływ na ich populacje.