Sacrario incompiuto, Pinzano al Tagliamento

Ossuarium w Pinzano to mauzoleum zaprojektowane przez architekta krajobrazu Roberta Tischlera, które nie zostało ukończone i miało pomieścić szczątki około trzydziestu tysięcy żołnierzy niemieckich i austriackich poległych w I wojnie światowej. Rząd niemiecki wybrał na miejsce budowy wzgórze Pion. Rząd niemiecki wybrał na miejsce budowy wzgórze Pion, położone niedaleko mostu Pinzano, z którego roztaczał się wspaniały widok na rzekę Tagliamento. Budowę ukończono w 1937 r. a w 1938 r. zbudowano pełnowymiarową makietę mauzoleum z drewna i trzciny, aby ocenić, jak będzie wyglądało ukończone dzieło. W następnym roku rozpoczęto budowę obiektu z kamienia. Do prac wykorzystano około sześćdziesięciu robotników, w tym wielu z Pinzany, zatrudnionych przez firmę z Thiene, specjalizującą się w budowie mauzoleów. Bloki na okładzinę zewnętrzną pochodzą z kamieniołomu w Somplago, w gminie Cavazzo Carnico, natomiast bloki na okładzinę wewnętrzną, wykonane z bardziej wartościowego materiału, pochodzą z kamieniołomów w pobliżu Werony. Kamienie te zostały przetransportowane pociągiem do stacji Pinzano, a następnie walcami na szczyt wzgórza. Największymi blokami monolitycznymi są kolumny ważące około 18 ton i mające wymiary około 6,4 x 1,4 x 0,8 metra.

Prace, które trwały jeszcze w czasie wojny światowej, zostały przerwane po zawieszeniu broni 8 września 1943 r. a teren stał się najpierw garnizonem wojsk niemieckich, a następnie kozackich. We wrześniu 1944 r. po wycofaniu się wojsk niemieckich, puste stanowisko zostało zajęte przez lokalną grupę partyzantów. W przeciwieństwie do ossuarium w Pordoi, ossuarium w Pinzano nigdy nie zostało ukończone, choć główna konstrukcja wydaje się być prawie ukończona. Wynikało to również ze strategicznie ważnego położenia wzgórza, na którym stoi, a które w czasie zimnej wojny znalazło się pod władzą wojskową i zostało ufortyfikowane. Po zakończeniu okresu napięcia wojsko odjechało, ale budynek był już porośnięty drzewami i krzakami. Do dziś znajduje się on w stanie zaniedbania, choć niedawno przeprowadzono porządkowanie roślinności, a teren został zabezpieczony przez władze miejskie do czasu oceny możliwości jego odzyskania.