Astronomical Observatory of Capodimonte, Neapol

Obserwatorium Astronomiczne w Capodimonte jest neapolitańskim oddziałem Istituto Nazionale di Astrofisica, najważniejszej włoskiej instytucji promującej, rozwijającej i prowadzącej badania naukowe w dziedzinie astronomii, astrofizyki i nauk o kosmosie.

Obserwatorium Astronomiczne znajduje się w Neapolu, we Włoszech, na wzgórzu Capodimonte, skąd można podziwiać wspaniałą panoramę miasta i Zatoki Neapolitańskiej od Wezuwiusza do Castel Sant'Elmo, mijając Sorrento i Capri. Obserwatorium jest zaangażowane w kilka ważnych międzynarodowych projektów i badań, takich jak misje Solar Orbiter i ExoMars, badania fal grawitacyjnych oraz rozwój instrumentów obserwacyjnych dla E-ELT, ogromnego teleskopu nowej generacji.

Obserwatorium Astronomiczne jest najstarszą instytucją naukową w Neapolu. Odgrywa również ważną rolę w promowaniu i rozpowszechnianiu kultury naukowej i wiedzy astronomicznej w społeczeństwie. W tym celu posiada kilka urządzeń pomocniczych, takich jak planetarium i teleskop 40 cm, a także ważną kolekcję starożytnych instrumentów astronomicznych, eksponowaną w Muzeum Instrumentów Astronomicznych MuSA, oraz rzadkie i cenne stare książki przechowywane w Bibliotece Starożytności.

Obserwatorium Astronomiczne w Neapolu zostało założone przez Józefa Bonaparte dekretem z 29 stycznia 1807 r. w starożytnym klasztorze San Gaudioso na wzgórzu Caponapoli. Pierwszym dyrektorem neapolitańskiego specola był astronom Giuseppe Cassella. Kiedy Joachim Murat został mianowany królem Neapolu, 8 marca 1812 r. zatwierdził założenie nowego obserwatorium na wzgórzu Miradois, niedaleko pałacu królewskiego w Capodimonte. Astronom Federigo Zuccari i architekt Stefano Gasse zaprojektowali monumentalny budynek w stylu neoklasycznym, pierwszy, który powstał w stolicy Królestwa Neapolu. W dniu 4 listopada 1812 r. odbyło się uroczyste położenie kamienia węgielnego pod budowę nowego obserwatorium, któremu przewodniczył minister spraw wewnętrznych Giuseppe Zurlo. Nowe obserwatorium, nazwane przez astronoma Franza Xavera von Zacha "Wezuwiuszem astronomii wybuchającym złotem", zostało wyposażone w najnowocześniejszą kolekcję nowych teleskopów, takich jak teleskop równikowy Fraunhofera o obiektywie 17,5 cm, największy, jaki kiedykolwiek wyprodukowano w tamtych czasach, oraz dwa koła powtarzające wykonane przez firmę Reichenbach & Utzschneider z Monachium.

W 1812 r. Zuccari założył również bibliotekę astronomiczną w obserwatorium astronomicznym San Gaudioso. W ciągu czterech lat księgozbiór powiększył się z 195 do 620 książek. Niektóre z tych książek Zuccari nabył od berlińskiego astronoma Johanna Elerta Bode, sekretarza ambasady neapolitańskiej w Wiedniu Severo Gargani oraz paryskich księgarzy króla Dwóch Sycylii, Borela i Picharda.

W połowie 1815 r. Ferdynand I Burbon ponownie został królem Neapolu i wezwał do stolicy astronoma Giuseppe Piazziego, aby z pomocą Pietro Bianchiego, architekta bazyliki San Francesco di Paola, nadzorował zakończenie prac budowlanych. Nowe obserwatorium zostało ukończone jesienią 1819 roku. Astronom Carlo Brioschi przeprowadził pierwszą obserwację z kopuły Obserwatorium est w nocy 17 grudnia 1819 r. obserwując gwiazdę α Kasjopeę.